Rejonizacija vinogradarskih geografskih proizvodnih područja Crne Gore, naučna i stručna studija o klimatskim, topografskim i zemljišnim uslovima vinogradarskih područja za gajenje preporučenih i dozvoljenih sorti vinove loze. Omogućava zaštitu → oznake geografskog porijekla vina i → oznake porijekla vina. Sprovodi se radi kontrole porijekla vina i drugih proizvoda od grožđa i vina i sprečava greške prilikom podizanja vinograda i proizvodnje grožđa i vina. Osnova je za organizovanje i uređenje → vinskih puteva.

Rejonizacija vinogradarstva Crne Gore 1959. godine. Rad na rejonizaciji počeo je 1952, kao naučnoistraživački program, u okviru Odsjeka za vinogradarstvo i voćarstvo → Zavoda za poljoprivredna istraživanja u Titogradu. U periodu 1952–1958, izvršena su detaljna istraživanja vinogradarskog područja, kojima je rukovodio → Marko Ulićević. Na osnovu klimatskih i zemljišnih uslova, kao i sortimenta u vinogradima, vinogradarsko područje je 1959. svrstano u Jadranski vinogradarski rejon, koji je obuhvatao primorski pojas SFRJ, od Soče do Bojane. Površina ovog vinogradarskog rejona bila je 1.010 ha. Sastojao se od dva podrejona, sa šest vinogorja: podrejon Crnogorsko primorje (390 ha), sa tri vinogorja: Bokeško (289,64 ha), Budvansko (60,36 ha) i Ulcinjsko (37,35 ha), i podrejon Basen Skadarskog jezera (620 ha), sa tri vinogorja: Crmničko (88,67 ha), Riječko (101,61 ha) i Titogradsko (428.59 ha). U Primorskom podrejonu dominirale su → vinske sorte kadarun, plavka i dalmatinski plavac. Manje su bile zastupljene sorte → kratošija i → vranac, dok su u Ulcinjskom vinogorju dominirale sorte kratošija (kardasi), → zadrimka i vranac. Od bijelih vinskih sorti dominirala je sorta → žižak, a gajile su se i sorte → japudžak i → žilavka. U Budvanskom vinogorju, sorte → lisica (lisičina) i druge ružičaste sorte učestvovale su 20% u strukturi sortimenta, a u Ulcinjskom vinogorju, sorte lisičina (veltnus) i rane bijele sorte sa manje od 10%. U sortimentu Basena Skadarskog jezera dominirale su vinske sorte: vranac, kratošija, → bijeli krstač i lisica (lisičina), dok je u stonom sortimentu bila dominantna sorta → razaklija. Ova istraživanja poslužila su kao osnova za izradu prve vinogradarske rejonizacije na prostoru Crne Gore.

Rejonizacija vinogradarstva SR Crne Gore 1977. godine. Komisija Republičkog sekretarijata za poljoprivredu SR Crne Gore prihvatila je izradu prijedloga rejonizacije po metodici koju je razvila Međurepubličko-pokrajinska komisija za rejonizaciju vinogradarstva i izradu vinogradarskog katastra u SFRJ 1975. godine. Članovi komisije bili su: → Marko Ulićević, → Svetozar Pejović, Milutin Kostić, Gavro Spahić i → Nikola Petrović. Elaborat o rejonizaciji uradio je → Poljoprivredni institut u Titogradu, pod rukovodstvom → Predraga Vuksanovića. Saradnici na projektu bili su: Svetozar Pejović, → Vasilije Ćetković, → Ljubomir Pejović (Zavod za vinogradarstvo i voćarstvo Poljoprivrednog instituta), Dušan Ivezić (Hidrometeorološki zavod) i Pavle Samardžić (Zavod za proučavanje zemljišta). Tehnički saradnici bili su: Dragomir Lakić, Božidar Marković i Ilija Marićević. U izradi elaborata učestvovali su i → Jakša Pavićević i → Danilo Spaić iz OOUR-a „Plantaže” (→ Agrokombinat „13. jul” ). Rejonizacija je usvojena 1977. godine. Izdvojen je Crnogorski vinogradarski region, površine 1.906 ha, koji se sastojao od Crnogorsko primorskog i Titogradskog vinogorja. U državnom vlasništvu bilo je 796 ha vinograda (41,8%), a u privatnom 1.110 ha (58,2%). Od ukupne površine pod vinogradima, pod → vinskim sortama bilo je 1.515 ha (79,49%), a pod → stonim sortama 391 ha (20%). Od 796 ha vinograda u društvenom vlasništvu, pod vinskim sortama na 598 ha (75,15%), dominirale su crne vinske sorte na 571 ha (95,52% ): vranac (85%) i kratošija (10%), dok su se bijele vinske sorte gajile na 27 ha (4,48%): bijeli krstač (90%) i žilavka (10%). Pod stonim sortama u društvenom vlasništvu bilo je 198 ha (24,85%), sa dominantnim sortama → kardinal, → kraljica vinograda i afus ali. Od 1.110 ha pod vinogradima u privatnom vlasništvu, pod vinskim sortama na 917 ha (82,6%), dominirale su crne vinske sorte na 882 ha (96,20%): kratošija (48%) i vranac (40%). Od bijelih vinskih sorti, na površini od 35 ha (3,80%), dominirale su sorte bijeli krstač (70%) i žižak (5%), dok su ostale bijele sorte (→ muškaćela, žilavka i dr.) bile zastupljene 25%. Stone sorte su se gajile na 193 ha (7,40%): razaklija (70%), kraljica vinograda i muskat hamburg. Unutar regiona izdvojen je i poseban lokalitet oaza Nudo. Rejonizacija vinogradarskih područja Crne Gore iz 1977. bila je polazna osnova za izradu nove rejonizacije 2017. godine.

Rejonizacija vinogradarstva Crne Gore 2017. godine. Rejonizacija je urađena po metodologiji → Međunarodne organizacije za vinovu lozu i vino (OIV). Na osnovu klimatskih uslova sredine, vinogradarska područja su razvrstana u klimatske zоne: I, II, III, IV i V zona (prema Vinklerovom indeksu). Prema kriterijumima EEZ (1970), izvršeno je razvrstavanje geografskih područja za proizvodnju grožđa i vina, analogno zonama Vinklera, u pet zona, pod oznakama A, B, CI, CII i CIII. Klasifikacija klime vinogradarskih geografskih proizvodnih područja urađena je na osnovu podataka sa osam sinoptičkih i 13 klimatoloških stanica Zavoda za hidrometeorologiju i seizmologiju Crne Gore (→ Klimatski uslovi vinogradarskih područja ). Klasifikacija zemljišta urađena je prema regionalnoj klasifikaciji i međunarodnoj klasifikaciji zemljišta FAO – WSB (→ Zemljišni uslovi vinogradarskih područja). Prema rejonizaciji iz 2017, vinogradarska geografska proizvodna područja su: → vinogradarski region (rejon), → vinogradarski subregion (podregion/vinogorje) , → vinogradarska oaza i vinogradarski lokalitet (najmanje vinogradarsko geografsko područje u okviru subregiona, koje se odlikuje homogenim agroekološkim faktorima). Izdvojena su četiri vinogradarska regiona, sa 15 subregiona (→ Crnogorski vinogradarski regioni i subregioni). Definisane su → preporučene i dozvoljene sorte, koje se mogu gajiti u vinogradarskim područjima. Rejonizacijom je utvrđen i → sortiment vinove loze, u čijoj strukturi su dominirale vinske sorte (92,11%), dok je učešće stonih sorti bilo 7,89%.