Ulićević, Marko (Brijege, Crmnica, 5. II 1919 − Podgorica, 24. X 1999), agronom. Diplomirao je 1949, a doktorirao 1964. na Poljoprivrednom fakultetu Univerziteta u Beogradu. Završio je i prvi stepen Ekonomskog fakulteta Univerziteta u Beogradu, 1964. godine. Bio je sekretar Opštinskog narodnooslobodilačkog odbora u Crmnici (1944−1945), član Sreskog narodnog odbora Bar (1945−1946), zatim viši inspektor i načelnik Inspektorata Republičke komisije državne kontrole u Cetinju (1946−1950). Radio je kao zamjenik direktora i glavni agronom u PD „Kruševac” u Titogradu (1950−1952), zatim kao rukovodilac Zavoda za vinogradarstvo i voćarstvo → Poljoprivrednog instituta u Titogradu (1952–1972). Bio je saradnik i predsjednik Naučnog vijeća → Agroekonomskog instituta, u sastavu → Agrokombinata „13. jul”. Prvi se u Crnoj Gori bavio → ampelografskim proučavanjima sorti, podizanjem → ampelografske kolekcije vinove loze, kao i → klonskom selekcijom vinove loze. Njegovo djelo Proučavanje osobina najvažnijih sorta vinove loze gajenih u SR Crnoj Gori (1966) prvo je najobuhvatnije naučno ampelografsko djelo, u kojem su predstavljene najznačajnije sorte u Crnoj Gori (→ vranac, → kratošija, → bijeli krstač i → razaklija). Radio je na → klonskoj selekciji kratošije i podizanju kolekcionog zasada sa 17 biotipova sorte kratošija. Učestvovao je u realizaciji projekta → Rejonizacija vinogradarskih geografskih proizvodnih područja Crne Gore (1959, 1977). U Poljoprivrednom institutu u Titogradu, među prvima u SFRJ, rukovodio je istraživanjima, u kojima je, postupkom polne hibridizacije, stvoreno 20 sorti vinove loze (→ Sorte vinove loze stvorene u Crnoj Gori). Učestvovao je u naučnim istraživanjima na aktiviranju zemljišta → „Ćemovskog polja”, kao i odabiru najpovoljnijih voćnih vrsta za gajenje. Objavio je više od 150 naučnih i stručnih radova, u kojima je dao prikaz istorijskog razvoja vinogradarstva i vinarstva u Crnoj Gori, opis agroekoloških uslova za gajenje vinove loze, kao i priloge o proučavanjima sorti i loznih podloga. Objavio je i radove iz oblasti voćarstva, u kojima se posebno bavio voćnim vrstama breskvom, bademom i jagodom. Bio je jedan od osnivača časopisa → Poljoprivreda i šumarstvo i Arhiv za poljoprivredne nauke (→ Časopisi i listovi). Za dopisnog člana Društva za nauku i umjetnost Crne Gore (danas → Crnogorska akademija nauka i umjetnosti (CANU)) izabran je 1973, a za redovnog člana CANU 1985. godine. Bio je sekretar Odjeljenja prirodnih nauka CANU i član Predsjedništva CANU (1973–1981), potom generalni sekretar, u dva mandata (1983–1989, 1992–1993). Dobitnik je brojnih društvenih priznanja, među kojima su Nagrada „19. decembar” (1974) i Trinaestojulska nagrada (1976).