Poljoprivredni institut, naučnoistraživačka ustanova, osnovana u cilju održavanja kontinuiteta u razvoju naučnog rada u poljoprivredi Crne Gore. Formiran je 1960, Uredbom Izvršnog vijeća NR Crne Gore o osnivanju Poljoprivrednog instituta u Titogradu kao naučne ustanove. Nastao je objedinjavanjem → Zavoda za poljoprivredna istraživanja u Titogradu, Zavoda za stočarstvo u Nikšiću, → Zavoda za južne kulture i vinogradarstvo u Baru, Stanice za ispitivanje zemljišta u Baru, Dijagnostičko-veterinarske stanice u Titogradu i Stanice za voćarstvo u Bijelom Polju. Institut je 1963. ušao u sastav → Zavoda za unapređivanje poljoprivrede u Titogradu, a 1971. ponovo dobija naziv Poljoprivredni institut. Direktori instituta bili su: →  Ljubo Pavićević (1961–1964), Branko Bulatović (1964–1974), Žarko Kalezić (1974–1991), →  Ljubomir Pejović (1991–1997). Institut je u svom sastavu imao sedam zavoda: Zavod za vinogradarstvo i voćarstvo, Zavod za proučavanje zemljišta, Zavod za ratarstvo i povrtarstvo, Zavod za zaštitu bilja, Zavod za stočarstvo, Veterinarski zavod i Zavod za agroekonomska istraživanja. U sastavu Instituta bili su i Zavod za voćarstvo u Bijelom Polju i Zavod za suptropske kulture i zaštitu od zagađenja u Baru. Institut je posjedovao ogledna imanja u Podgorici, Baru i Bijelom Polju, na kojima su se vršili ogledi i obavljao naučnoistraživački rad. Na oglednim imanjima formirani su kolekcioni zasadi voćnih vrsta i vinove loze (→ Ampelografska kolekcija vinove loze). Institut je 1974, s ostalim visokoškolskim i naučnim ustanovama u Crnoj Gori, potpisao Samoupravni sporazum o udruživanju u Univerzitet u Titogradu. U Institutu su realizovana 24 naučnoistraživačka projekata iz oblasti vinogradarstva i vinarstva (→ Projekti u vinogradarstvu i vinarstvu). Izdavao je časopis „Poljoprivreda i šumarstvo” (→ Časopisi i listovi). Uključivanjem Sektora za šumarstvo u svoj sastav 1997, Institut je prerastao u → Biotehnički institut.