Gorica
Gorica, crnogorska stona sorta vinove loze. Nastala je ukrštanjem sorti → čauš bijeli i → ribijer. Od bijelog čauša naslijedila je boju → bobica i vrijeme sazrijevanja (ranozrelost), a od ribijera veličinu bobica. Stvorena je u → Poljoprivrednom institutu u Titogradu (→ Sorte vinove loze stvorene u Crnoj Gori). Priznata je 1980. i upisana u Registar novostvorenih sorti vinove loze. Selekcioner sorte je → Marko Ulićević. → Čokot je bujan, → cvijet morfološki i funkcionalno hermafroditan, → grozd je srednje velik do velik, mase oko 450 g, kupastog oblika i rastresit. Bobice su velike do veoma velike, mase oko 100 g, izduženog jajastog oblika, zelenožute do zlatnožute boje, prijatnog i specifičnog ukusa. Postiže prinos → grožđa 12−16 t/ha. Sazrijeva između sazrijevanja grožđa ranih sorti → kardinal i → kraljica vinograda i srednje kasnih sorti ribijer i muskat hamburg. Grožđe dobro podnosi transport i pogodno je za čuvanje u hladnjačama.
LITERATURA I IZVOR: P. Cindrić, N. Korać, V. Kovač, Sorte vinove loze, Novi Sad, 1994; D. Burić, Savremeno vinogradarstvo, Beograd, 1995; L. Avramov, Vinske i stone sorte vinove loze, Beograd, 1996; Lj. Pejović, M. Ulićević, V. Maraš, S. Mijović, „Genetički potencijal vinove loze stvoren u Poljoprivrednom institutu – Podgorica”, Poljoprivreda i šumarstvo, 43, Podgorica, 1997; Lj. Pejović, V. Maraš, „Značaj, mjesto i uloga domaćeg sortimenta u stvaranju novih sorti vinove loze u Poljoprivrednom institutu – Podgorica”, Savremena poljoprivreda, 47, Novi Sad, 1997; Rešenje o priznavanju novostvorene sorte i upisu u Registar, br. 6587, od 20. 10. 1980 (Savezni komitet za poljoprivredu), Beograd, SFRJ, 1980.
Lj. Pejović