PIT 11
PIT 11, crnogorska stona sorta vinove loze. Nastala je ukrštanjem sorte bikana i međusortnog hibrida 11-8-14 (vranac x julski muskat) u cilju dobijanja vrlo rane stone sorte. Stvorena je u → Poljoprivrednom institutu u Titogradu, od čije skraćenice je nastalo ime sorte – PIT (→ Sorte vinove loze stvorene u Crnoj Gori). Priznata je 1990. i upisana u Registar novostvorenih sorti vinove loze. Selekcioneri sorte su: → Marko Ulićević, → Ljubomir Pejović, Ilija Marićević i Vladislav Žarić. → Grozd je veliki, cilindrično-konusan, srednje zbijen, prosječne mase 330–350 g. → Bobice su srednje i ujednačene veličine, okruglog oblika, zelenožute boje, čvrste → pokožice, sočnog i hrskavog mesa. → Grožđe je muskatnog ukusa, sazrijeva istovremeno sa → julskim muskatom. Zahtijeva mješovitu rezidbu, pri čemu se ostavljaju lukovi sa 8–10 okaca. Postiže prinos 10–11 t/ha. Dobro podnosi transport.
LITERATURA I IZVOR: V. Maraš, Uticaj klimatsko-edafskih uslova Lješkopolja na ispoljavanje agrobioloških svojstava novih stonih sorti vinove loze PIT 11, PIT 13 i PIT 18, Beograd, 1995; Lj. Pejović, M. Ulićević, V. Maraš, S. Mijović, „Genetički potencijal vinove loze stvoren u Poljoprivrednom institutu – Podgorica”, Poljoprivreda i šumarstvo, 43, Podgorica, 1997; Lj. Pejović, V. Maraš, „Značaj, mjesto i uloga domaćeg sortimenta u stvaranju novih sorti vinove loze u Poljoprivrednom institutu – Podgorica”, Savremena poljoprivreda, 47, Novi Sad, 1997; D. Žunić, S. Todić, Stono grožđe, Beograd, 2002; Rešenje o priznavanju novostvorene sorte vinove loze i upisu u Registar, br. 305/1, od 14. 2. 1990 (Savezni sekretarijat za poljoprivredu), Beograd, SFRJ, 1990.
Lj. Pejović