Kalemljenje, način vegetativnog razmnožavanja vinove loze, kojim se spajaju zreli ili zeleni djelovi lozne podloge i sorte plemenite (evropske) loze. Na spojnom mjestu stvara se kalus, uspostavlja veza između njih i nastaje nova jedinka – lozni kalem. Korijen nastaje od → lozne podloge, a svi ostali organi od → evropske loze. Kalemljenje može biti na stalnom mjestu (u vinogradu) i sobno. Na stalnom mjestu se rijetko koristi, najčešće u cilju prekalemljavanja postojećih sorti. Sobno kalemljenje se obavlja u prostorijama loznog rasadnika, gdje se na relativno malim površinama može proizvesti velika količina loznih kalemova. Najčešći načini kalemljenja u praksi su: kalemljenje u procjep, kalemljenje spajanjem i kalemljenje pupoljcima. U savremenom vinogradarstvu najznačajnije je kalemljenje spajanjem, koje se može izvoditi ručno i mašinski. Ovaj način razmnožavanja dobio je na značaju nakon vinogradarske krize u Evropi, izazvane korijenovom → filokserom, koja je sredinom XIX vijeka prenesena iz Sjeverne Amerike u Evropu, gdje je uništila vinograde, koji su do tada podizani ožiljenim reznicama i gajeni na sopstvenom korijenu (→ Nekalemljeni čokoti). Pjer Viala iz Francuske među prvima je otkrio otpornost na filokseru kalemljenjem evropske loze sa nekim vrstama američke loze. Na taj način su stare poznate sorte sačuvane do danas (→ Genetički resursi vinove loze). Uporedo sa podizanjem prvih matičnjaka američke loze i sortimentskog vinograda u Crnoj Gori, krajem XIX vijeka, u loznom rasadniku u okviru → Knjaževske crnogorske zemljodjelske škole u Podgorici počelo je i podizanje kalemljenih vinograda, znatno prije pojave filoksere u Crnoj Gori (1950). To je bio prvi vinograd podignut kalemljenom lozom u Crnoj Gori. Imućniji vinogradari i porodice učenika ove škole sadili su kalemljenu lozu u manjem obimu. Nakon prestanka rada Škole (1899), državni lozni rasadnici preuzeli su proizvodnju loznog sadnog materijala. U njima je 1930. bilo proizvedeno 17.000 ožiljenih loznih kalemova. U cilju stimulisanja sadnje vinograda kalemljenom lozom i dobrog održavanja vinograda na površini od najmanje jedne motike, Ministarstvo unutrašnjih djela Knjaževine Crne Gore (1910) davalo je nagradu u novcu. Od ukupno 1.114 ha vinograda u Crnoj Gori, 1939, kalemljenom lozom bilo je podignuto 142 ha, od čega 102 ha u Bokokotorskom srezu. Proizvodnja loznih kalemova bila je organizovana u loznim rasadnicima u → Poljoprivrednom institutu, → Biotehničkom institutu, → Agrokombinatu „13. jul” i kompaniji → „13. jul – Plantaže” AD Podgorica (→ Proizvodnja loznog sadnog materijala). U savremenom crnogorskom vinogradarstvu gotovo svi vinogradi podignuti su kalemljenom lozom, dok se samo mali broj starih čokot može naći na sopstvenom korijenu. Najveći proizvođač loznog sadnog materijala u Crnoj Gori od, 1999, je kompanija „13. jul – Plantaže” AD Podgorica. Godišnja proizvodnja reznica za kalemljenje u matičnim zasadima iznosila je do 900.000, a godišnje se proizvodilo do 300.000 loznih kalemova prve klase. Od 2012. proizvodi se sertifikovani sadni materijal sedam selekcionisanih klonova sorte vranac (→ Kategorije loznog sadnog materijala). Podizanje novih vinograda sertifikovanim selekcionisanim klonskim materijalom, sortno i sanitarno provjerenim loznim kalemovima, osnova je za kvalitetnu i stabilnu proizvodnju grožđa i vina.