Florni elementi, biljne vrste koje se na osnovu različitih geografsko-ekoloških osobina svrstavaju u prepoznatljive grupe koje čine sastavni dio → flore određenog područja. Prema Heinrichu Walteru i Herbertu Straki razlikuje se šest osnovnih elemenata flore, i to: a) geoelement (geografski element flore ili florni element u užem smislu) koji čine vrste koje imaju slično rasprostranjenje (na primjer: srednjoevropske, borealne, pontske, arkto-alpske vrste); b) genoelement (genetički element flore) koji čine vrste koje imaju prostorno zajednički evolucijski izvor (na primjer: Mediteran, istočna Azija, Himalaji, Kavkaz); c) hronoelement (istorijski element flore) koji čine vrste koje su na datoj teritoriji nastale u isto vrijeme (na primjer pleistocen); d) migroelement (doseljenički-migracijski element flore) koji čine vrste koje su se istim putem ili pravcem uselile na neko područje (na primjer: južni useljenici, istočni); e) cenoelement (biogeocenološki element flore) koji čine vrste koje su biocenološki povezane, tj. pripadaju istoj fitocenozi (primjer cenoelement listopadnih šuma); f) ekoelement (ekološki element flore) koji čine vrste koje pripadaju istoj životnoj formi, ili imaju slične ekološke adaptacije (na primjer → kserofite, → hidrofite, → heliofite , → skiofite). Važno je istaći da jedna vrsta u isto vrijeme može pripadati različitim flornim elementima; na primjer maslina (Olea europaea L.) u odnosu na današnji areal pripada mediteranskom geoelementu, u odnosu na starost smatra se da pripada tercijarnom kronoelementu, a u odnosu na zajednice koje formira cenoelementu vazdazelenih mediteranskih šuma. Analize flora najčešće prikazuju prisustvo geoelemenata (grupa vrsta sa sličnim arealima), za koje se često koristi i termin florni element ili arealni tip. Analizom ovih elemenata dobija se informacija o horološkoj strukturi flore, koja je određena procentualnim odnosom vrsta, koje pripadaju različitim arealnim tipovima. Osnovne grupe arealnih tipova (flornih elemenata) kojima pripadaju vrste flore Crne Gore i Balkanskog poluostrva jesu: arkto-alpski (→ arktoalpijske biljke), evroazijsko-planinski, borealni (→ borealne biljke), srednjoevropski (→ srednjoevropske biljke), mediteranski (→ mediteranske biljke), pontsko-južnosibirski (→ pontske biljke), evroazijski, holarktički i kosmopolitski arealni tip.

Lit.: Hermann Meusel, Eckehart Jáger & Erich Weinert (Eds.), Vergleichende Chorologie der Zentraleuropaischen Flora, Band I, Jena, Gustav Fisher Verlag, 1965, str. 258, 583. Heinrich Walter & Herbert Straka, Arealkunde, Floristisch-historische Geobotanik, Einfuhrung in die Phytologie III/2, Stuttgart, Verlag Eugen Ulmer, 1970, str. 318. Vladimir Stevanović, Floristička podela teritorije Srbije sa pregledom viših horiona i odgovarajućih flornih elemenata, In: Miloje Sarić (Ed.), Flora Srbije, Beograd, Srpska akademija nauka i umetnosti, 1, 1992, str. 47–56.

D. Lakušić, B. Surina