Skiofite, biljke koje se razvijaju na zasjenčenim staništima i ne podnose puno dnevno svjetlo. Najčešće su jednogodišnje ili višegodišnje zeljaste biljke. Najviše skiofita nalazimo u donjim spratovima tamnih šuma i šikara, gdje neke vrste opstaju i pri intenzitetu svjetlosti od 1/90 pune dnevne osvjetljenosti, a u tropskim šumama čak i ako postoji samo 1/120 punog dnevnog svjetla. Za opstanak ovih biljaka su značajni svjetlosni prodori, prolazak sunčevih zraka kroz krošnje drveća na nekim mjestima, što im obezbjeđuje kratkotrajnu intenzivnu svjetlost i efikasnu fotosintezu. Skiofite karakterišu krupni listovi, raspoređeni tako da se ne preklapaju, kako bi do svakog lista moglo da dođe što više dostupne svjetlosti. U Crnoj Gori široku distribuciju imaju sljedeće skiofitne biljke: zečija soca (→ Oxalis acetosella L.), petrov krst (→ Paris quadrifolia L.), šumarica (Anemone nemorosa L.) i druge.
Lit.: Vilotije Blečić, Prilog poznavanju šumske vegetacije planine Ljubišnje, Glas. Prir. Muz. Srpske Zem., B (10), Beograd, 1957, str. 25–42. Čedomil Šilić, Šumske zeljaste biljke, Sarajevo, Svjetlost, 1983, str. 1–272. Branka Stevanović & Milorad Janković, Ekologija biljaka sa osnovama fiziološke ekologije biljaka, Beograd, International, 2001, str. 123–132. Milić Čurović, Danijela Stešević, Milan Medarević, Rade Cvjetičanin, Damjan Pantić & Velibor Spalević, Ecological and structural characteristics of monodominant montane beech forests in the National park Biogradska Gora, Montenegro, Archives of Biological Sciences, 63 (2), Beograd, 2011, str. 429–440.
D. Caković