Arktoalpijske biljke, biljni taksoni disjunktivnog areala, čiji se jedan dio pruža na arktičku oblast, dok drugi obuhvata visoke planine znatno južnije od ove oblasti. Arktička oblast se nalazi na krajnjem sjeveru Sjeverne hemisfere. Kada se tokom ledenog doba ledena kalota širila od sjevera prema srednjoj i južnoj Evropi, biljke su iz arktičke oblasti migrirale u južnije krajeve. Istovremeno, glacijacijom su bile zahvaćene planine srednje i južne Evrope, pa su se biljke visokoplaninske flore spuštale na manje nadmorske visine. Tako su tokom ledenog doba elementi arktičke i visokoplaninske (alpijske) flore zajedno naseljavali niže teritorije srednje i južne Evrope. U tom periodu razvile su se neke zajedničke adaptacije, koje su povezale arktičke i alpijske biljke u arktoalpijsku floru. Po završetku ledenog doba, otopljavanje u srednjoj i južnoj Evropi izazvalo je nove migracije. Arktoalpijski elementi flore migrirali su iz evropskih nizija u visoke planine i na sjever, u arktičko područje. Tako je nastala arktoalpijska disjunkcija. Nizom anatomsko-morfoloških, fizioloških i ekoloških adaptacija arktoalpijske biljke su prilagođene: niskim temperaturama, jakim vjetrovima, kratkom vegetacijskom periodu. Obično su niske, odlikuje ih mala organska produkcija, imaju sitne listove čvrste konzistencije, često se vegetativno razmnožavaju, mnoge vrste imaju jastučastu formu. Drvenaste vrste imaju puzeću formu: Betula nana L., Salix herbacea L., Salix reticulata L. Među ovim biljkama brojna je životna forma hamefita. Elementi arktoalpijske flore u Crnoj Gori naseljavaju visoke planine, a tipični predstavnici su: Silene acaulis (L.) Jacq., Saxifraga oppositifolia L., Saxifraga stellaris L., Dryas octopetala L., Polygonum viviparum L., Arctostaphylos alpinus (L.) Sprenger, Veronica alpina L., Salix retusa L., Salix herbacea L. i druge.