Sadnja vinove loze, postupak kojim se sadnica vinove loze postavlja u već pripremljeno sadno mjesto (jamić, rupa ili brazda). Način sadnje vinove loze zavisi od: vrste loznog sadnog materijala, agrotehničkih uslova i raspoložive tehnike. Prema kotorskoj odluci (1368), lozu je trebalo saditi tokom februara, na dubini i širini od jednog „lakta” (čl. 214 → srednjovjekovnog Statuta grada Kotora), što iznosi oko pola metra (→ Mjere za površinu vinograda). Vinova loza u srednjem vijeku sadila se na sopstvenom korijenu, te su njene reznice rasađivane u rasadnicima kako bi se oformio korijen (ožiljene reznice), odakle su potom uzimane i sađene u pripremljena i nađubrena udubljenja u zemljištu. Reznice su se mogle saditi i bez obrazovanog korijena i to tako što bi se u rano proljeće orezao dio lastara loze (reznica), koji bi se skratio i postavljao u zemlju, nakon čega je prilično brzo dolazilo do formiranja korijena (→ Srednjovjekovno vinogradarstvo i vinarstvo). Vinova loza se, krajem XIX vijeka, u → Crmnici sadila na dva načina: iznad međe, i to po jedan red, na lakat rastojanja jedna od druge, i u dolini (dolac), u više redova – na međurednom rastojanju od 1 m, a u redu po lakat rastojanja jedna od druge. Za sadnju su korišćeni zreli lastari sa starijih → čokota, po mogućnosti sa čestim koljencima i kratkim internodijama, jer je prinos grožđa sa njih bio bolji. Loze su sađene u martu i aprilu, na dubini od pola metra. Dominirala je sadnja loze na međama, a vinograda je bilo malo u dolinama i to uglavnom u selima Godinje i Boljevići. U Paštrovićima je sadnja vinove loze, krajem XIX vijeka, najčešće bila u njivama, iza međa, a rjeđe u vinogradima. Polovinom XX vijeka, vinogradi su bili vrlo rijetki, jedino ih je imalo u Buljarici, iznad Petrovca (→ Paštrovići: antropogeografsko-etnološka ispitivanja). U XX i tokom XXI vijeka, pored sadnje u jamiće i brazde, sadnja se vršila hidroburom (vrsta sadiljke) i automatizovano (mašine sa elektronskim uređajima za održavanje pravca redova i postavljanje sadnica na tačno određenoj udaljenosti u redu, kao i na određenoj dubini). Kao sadni materijal koristio se visokokvalitetni lozni kalem, a sadnja je vršena u → periodu mirovanja vinove loze. U Crnoj Gori najviše je zastupljena sadnja u jamiće i u brazde, uglavnom u proljeće. Jamići se kopaju ručno, dubine 40–50 cm. Na dno jamića vrati se malo rastresite, vlažne zemlje, zatim postavi pripremljen kalem, sa zrakasto raspoređenim korijenom, i na njega doda sloj zemlje 10–15 cm. Zemlja se pažljivo ugazi, doda se stajsko i mineralno đubrivo, nalije vodom i dopuni zemljom do vrha jamića. Postupak sadnje u brazde je sličan, samo se kalemovi postavljaju u prethodno plugom otvorene brazde, dubine 35–40 cm, potom se sade na određenom rastojanju, nakon čega se brazde zatvaraju nagrtanjem.