Mane vina, promjene kod vinâ koje negativno utiču na njihove organoleptičke osobine, najčešće na bistrinu ili boju. Posljedice ovih promjena eliminišu se odgovarajućim tehnološkim postupcima, bez značajnijih uticaja na kvalitet vina. Pojave stranog mirisa ili ukusa kod vina smatraju se manama i najčešće se javljaju pod uticajem neke strane materije ili neadekvatnim postupcima u proizvodnji i čuvanju. Najčešće mane koje se javljaju kod vina su: mrki prelom, gvožđevi prelomi (bijeli i plavi prelom), bakrov prelom, proteinski prelom, miris na sumpor-vodonik i ukus i miris na plijesan. Mrki prelom se javlja u dodiru vina s vazduhom, kao posljedica oksidacionih promjena (→ Oksidacija) i → taninskih jedinjenja u vinu, pod uticajem → enzima oksidaze. Kod → bijelih vina boja prelazi u mrkožutu i vino počinje da se muti od površine prema dnu. Mrkom prelomu naročito su sklona vina od natrulog grožđa, zatim vina koja nijesu pravilno i pravovremeno sumporisana (→ Sumporisanje), vina koja nijesu redovno dolivana, kao i vina koja su nekoliko puta otvoreno pretočena. Bijeli gvožđev prelom nastaje kao posljedica jedinjenja trovalentnog gvožđa s fosfornom kiselinom. Ferifosfat je koloidna supstanca vrlo slabo rastvorljiva u vinu i podliježe flokulaciji čim njegova koncentracija dostigne određenu vrijednost (proizvod rastvorljivosti). Kao rezultat toga, vino se zamuti i dobije mliječan izgled. Pojava bijelog preloma je moguća pri → pH vrijednosti vina 2,9−3,6, dok je izvan tog stepena kiselosti ferifosfat rastvorljiv i vino se ne mijenja. Plavi prelom nastaje kao posljedica stvaranja kompleksa gvožde-tanin. Prelom počinje tako što se povećava intenzitet obojenosti vina. On je prolaznog karaktera jer brzo dolazi do flokulacije i sedimentacije obrazovanih obojenih jedinjenja. Bakrov prelom se javlja pri držanju vina u odsustvu vazdušnog kiseonika, pri niskom redoks-potencijalu i najčešće kod vina u flašama, u kojima se na dnu ili na zidovima javlja talog mrkocrvene boje. U talogu se nalazi bakrov sulfid u koloidnom stanju, kao i koloidni oblik bakra, uz učešće i drugih sastojaka vina. Prisustvo bakra u količini većoj od 0,5 mg/l može biti uzrok nestabilnosti vina, odnosno pojave preloma, naročito kod bijelih vina, koja sadrže više slobodnog sumpor-dioksida. Proteinski prelom se javlja kod bijelih vina, naročito mlađih, jer sadrže proteinske materije koje lako flokulišu. Udio proteinskih materija u bijelom vinu iznosi do 190 mg/l, dok vidljivo mućenje može da izazove čak 1 mg/l. Spoljnim izgledom vina i taloga proteinski prelom je vrlo sličan bijelom gvožđevom prelomu. Na pojavu proteinskog preloma utiče niz faktora. Vino može da se zamuti ukoliko se izloži višoj ili nižoj temperaturi od one na kojoj je inače čuvano. Kiseonik može takođe da prouzrokuje proteinsko mućenje, time što prevodi gvožđe u ferijedinjenja, koja igraju bitnu ulogu pri flokulaciji proteina. Taloženju proteina doprinosi i veći aciditet, kao i veći udio tanina. Djelovanjem toplote takođe dolazi do taloženja proteina: u prvoj fazi protein se denaturiše (gubi vodu), a u drugoj flokuliše, pod dejstvom tanina i metalnih jona. Proteinski prelom se ne javlja, dok se proteini ne denaturišu, pod dejstvom faktora koji još nijesu dovoljno poznati (temperatura, pH, tanin, starenje). Sumpor-vodonik se javlja u vinu kao posljedica prskanja vinograda sumpornim jedinjenjima prilikom suzbijanja pepelnice (→ Bolesti vinove loze), ili od istopljenog sumpora, koji u vino dospijeva kada se za sumporisanje buradi upotrijebe suviše debele sumporne trake. Na početku, miris na sumpor-vodonik se vrlo lako otklanja, pretakanjem vina, uz jako provjetravanje. U nedovoljno opranim i nedovoljno sumporisanim buradima razvija se zelena plijesan (lat. Penicillium expansum), od koje vino dobija neprijatan ukus i miris.