Mitrović, Željko P., arhitektonski tehničar (Cetinje, 28. III 1950). Završio je Srednju arhitektonsku školu u Titogradu (1967). Studirao je arhitekturu u Ljubljani i Subotici. Radio je u „Komforu”, na Hotelu „As” (od 1970); na sanaciji i restauraciji Lazareta u Petrovcu i naselju Perazića Do; u RO „Stari grad Budva” (1980–1987), na obnovi istorijskog jezgra Budve i manastirâ: Podlastva (→ Podlastva u Grblju, manastir), Praskvica (→ Praskvica kod Svetog Stefana, manastirska crkva Sv. Nikole), Duljevo (→ Duljevo kod Svetog Stefana, Crkva Sv. Stefana), sa arhitektama-konzervatorima dr → Mirkom Kovačevićem i → Vasilijem Vajom Kneževićem, i timovima RZZSK-a Cetinja, Novog Sada i druhih gradova u Srbiji. Osniva preduzeće „Pastrovecchio” (2002), za autorsko projektovanje, izgradnju novih i rekonstrukcije starih objekata. Rad sa kamenom, zasnovan na tradicionalnoj arhitekturi i starim zanatima, realizuje u sopstvenom pogonu sa klesarskom, stolarskom radionicom i kovačnicom. Stvaralački i etički profil ove autorske radionice je aktivno zalaganje za očuvanje graditeljskog nasljeđa i materijalne kulture i tradicije, metodološkom primjenom konzervatorskih principa. Izvedeni projekti: pejzažni restoran „Kraljičina stolica”, Miločer (1996); rekonstrukcije i konzervacije desetine kuća (u Paštrovićima: Barovića, Kažanegra), Stare kamene kuće, Poseljani, Skadarsko jezero, Podličak (1996–2006); Kapela, Bandići, Danilovgrad (2006); dva modela – prototipa autentične svetostefanske kuće za rekonstrukciju hotela grada Sveti Stefan (2006); Hotel „Azimut” (2007); ekskluzivne vile „Pjotor”, Buljarica (2008); Hotel „Danica”, Petrovac (2008); usijecanje kamenih skalinada na kamenitoj obali visine do 25 m od vila do mora u Reževićima i Pržnu (2014–2016); rekonstrukcija i konzervacija mlina za brašno, Reževići (2019); Hotel „Ponta Melagrana”, Pržno (2016–2020). Autor je više tekstova u → Paštrovskom almanahu. O graditelju Ž. Mitroviću pisano je u časopisu Kuća Stil (2000–2009), dnevnim novinama Vijesti (Art, B. Vukićević, 2010), knjizi Ars Libris S. Slovinića (2016).