Karadžić, Vuk (Tršić, 1787 – Beč, 1864), srpski filolog, etnograf, politički izaslanik srpske vlade. Osnovno obrazovanje stekao je u Manastiru Tronoša, nakon čega je učenje nastavio u Sremskim Karlovcima. Poslije propasti Prvog srpskog ustanka (1813), odlazi u Beč. Izdao je 1818. Srpski rječnik. Sa crnogorskim mitropolitom → Petrom I Petrovićem Njegošem uspostavio je kontakt 1821, tražeći od njega pomoć u sakupljanju narodnih pjesama. Sa mitropolitom → Petrom II Petrovićem Njegošem prvi put se susreo u Beču (1833), da bi 1834. i 1835. posjetio Crnu Goru. Tokom ovih putovanja, sakupio je građu na osnovu koje je 1837. na njemačkom jeziku objavio knjigu Crna Gora i Crnogorci. U njemačkoj i srpskoj štampi (1852–1853) objavio je afirmativne članke o dolasku knjaza → Danila I Petrovića Njegoša na vlast i reformama koje je sproveo. Kao izaslanik kneza → Mihaila Obrenovića, boravio je krajem 1860. u Crnoj Gori, sa ciljem da se koordinira zajednička akcija Srbije i Crne Gore u slučaju nacionalnooslobodilačke borbe protiv Osmanskog carstva. Ponovo je posjetio → Cetinje u julu 1862. godine. Tom prilikom, knjaz → Nikola I Petrović Njegoš je iskazao nezadovoljstvo zbog neutralnosti Srbije tokom crnogorsko-osmanskog rata. Krajem godine, predstavnici srpske vlade, Vuk Karadžić i Miloje Lješanin, sastali su sa vojvodom → Mirkom Petrovićem Njegošem u Beču i razgovarali o materijalnoj pomoći Srbije Crnoj Gori.