Mihailo Obrenović (Kragujevac, 1823 – Beograd, 1868), knez Srbije od 1839. do 1842. i od 1860. do 1868. godine. Za vrijeme prve vlade (1839–1842), Porta je knezu Mihailu za savjetnike postavila njegove protivnike: ustavobranitelje T. Vučića-Perišića i A. Petronijevića. Poslije Vučićeve bune (1842), sklonio se u Zemun. U emigraciji je bio 17 godina. Poslije smrti kneza → Miloša Obrenovića (1860), nasljedni je knez Srbije. U unutrašnjoj politici bio je autokrata. Ukinuo je turski Ustav od 1839, a nadležnosti Državnog saveta i Narodne skupštine ograničio je u korist kneževske vlasti. Štampa je bila kontrolisana. Osnovao je narodnu vojsku i diplomatskom akcijom doveo do oslobođenja srpskih gradova od osmanske vojske (1867). U spoljnoj politici radio je na stvaranju Balkanskog saveza za rat protiv Osmanskog carstva (→ Balkanski savezi 1866–1912). Sa Crnom Gorom savez je sklopljen 1866. godine. Povodom organizacije zajedničke vojnopolitičke akcije protiv Osmanskog carstva, knez Mihailo je u Crnu Goru poslao nekoliko izaslanika. Sa crnogorskim knjazom → Nikolom I Petrovićem Njegošem imao je intenzivnu prepisku oko usaglašavanja politike prema Osmanskom carstvu i savezničkih odnosa između dvije zemlje.