Crnogorski odbor za narodno ujedinjenje, organizacija koju su tokom Prvog svjetskog rata (→ Crna Gora u Prvom svjetskom ratu), uz podršku srpske vlade, formirali crnogorski političari, koji su bili zagovornici bezuslovnog ujedinjenja Crne Gore sa Srbijom. Na čelu ove organizacije bio je bivši predsjednik crnogorske vlade u emigraciji (→ Crnogorske vlade u egzilu (1916–1922)) → Andrija Radović. Organizacija je osnovana marta 1917. u Parizu. U početku su u Crnogorskom odboru za narodno ujedinjenje bili: ministri Pero Vučković, Janko Spasojević i Danilo Gatalo, te sudija Miloš Ivanović. Rad Odbora finansirala je Vlada Kraljevine Srbije. Crnogorskom odboru za narodno ujedinjenje bila je namijenjena političko-propagandna uloga. Iz Odbora je brzo istupio Pero Vučković, dok su, s druge strane, u julu u njega ušli Luka Pišteljić, Jovan Đurašković i Risto Jojić. Iako je formiran u Parizu, za sjedište Odbora je određena Ženeva. Glavni cilj Odbora bilo je ujedinjenje Crne Gore i Srbije u jednu državu, a onda bi se toj državi priključile ostale jugoslovenske zemlje. Odbor je izdavao list Ujedinjenje. Kampanja Odbora imala je za glavni cilj kompromitaciju kralja → Nikole I Petrovića Njegoša i njegove porodice. Optuživali su i prijestolonasljednika → Danila Petrovića Njegoša da je sarađivao sa Centralnim silama, da je knjaz Petar tokom rata održavao telefonsku liniju sa Kotorom, da je pregovarao sa majorom → Gustavom Hubkom, da je predao Lovćen i tome slično. Najteža optužba je bila da je kralj Nikola namjerno ostavio u ropstvu svoju vojsku. Crnogorski odbor za narodno ujedinjenje podržao je → Krfsku deklaraciju. Crnogorska vlada je izdala kominike kojim se takva aktivnost osuđuje kao neprijateljska, optužujući srpsku vladu za napad na suverenitet Crne Gore. Odbor je priznavala samo srpska vlada. Rad Odbora je intenziviran tokom oslobođenja Crne Gore. Srpska vlada je odredila svoga povjerenika Svetozara Tomića za politička pitanja u Crnoj Gori. Tada su (15. oktobra 1918) u Odbor ušli Petar Kosović, Janko Spasojević i Milisav Raičević. Po ulasku srpskih trupa na prostor Crne Gore, formiran je Privremeni centralni izvršni odbor za ujedinjenje Srbije i Crne Gore.

Literatura: D. Vujović, Podgorička skupština, Zagreb, 1989; D. Vujović, Ujedinjenje Crne Gore i Srbije, Titograd, 1962; Š. Rastoder, Crna Gora u egzilu, knj. I, Podgorica, 2004.

I. Tepavčević