Herbarijumi u Crnoj Gori, zbirke osušenih biljnih primjeraka na herbarskim papirnim listovima. Biljke se obično sakupljaju u prirodi (in situ), identifikuju od strane stručnjaka, presuju i suše, a potom pažljivo postavljaju na papirne listove, vodeći računa da su glavne morfološke karakteristike (listovi i cvjetovi) dobro vidljive. Tako postavljeni primjerci biljaka se označavaju propisnim naučnim imenom, imenom sakupljača, mjestom gdje su sakupljene i drugim važnim informacijama, kao što je pripadnost višim sintaksonomskim kategorijama familiji i drugo. Botaničke zbirke se čuvaju u botaničkim baštama, arboretumima, prirodnjačkim muzejima i univerzitetima. Herbarijumi su rječnici carstva biljaka i daju uporedni materijal koji je neophodan za studije u biljnoj taksonomiji i sistematici. S obzirom na to da gotovo svaka biljna vrsta ima osušeni primjerak, na kojem se zasnivaju njen opis i latinsko ime, taksonomske nedoumice obično se rješavaju pretraživanjem herbarijuma. Zbirke su takođe bitne za pravilno imenovanje nepoznatih biljaka i za identifikaciju novih vrsta. Pored svog taksonomskog značaja, herbarijumi se najčešće koriste u oblastima ekologije, anatomije biljaka i morfologije, konzervativne biologije, biogeografije, etnobotanike i paleobotanike. Na herbarskim listovima se nalaze biogeografske informacije koje se mogu koristiti za dokumentovanje istorijskog rasprostranjenja biljaka, za pronalaženje rijetkih ili ugroženih vrsta, ili za praćenje botaničkih putovanja istraživača i sakupljača biljaka. Danas su fizički uzorci važan izvor genetskog materijala za DNK analize i polena za palinološka ispitivanja. Herbarijumski listovi se često dijele među istraživačima širom svijeta, a primjerci mnogih herbarijuma su digitalizovani kako bi se dodatno olakšala njihova upotreba.

Prvi herbarijum u Crnoj Gori bio je simboličan i činili su ga primjerci biljke koju je → Josef Pantocsek sakupio na → Komovima i → Sinjajevini i poslao na dvor kralju Nikoli. Otkrivena ljubičica dobila je ime u čast crnogorskog suverena – Viola nicolai Pant. Italijanski botaničar → Antonio Baldacci je 1866. godine sakupio značajan botanički materijal u Cetinjskom polju (500 biljaka). Biljke je označio etiketom „Herbarium Gymnasii Cetinjensis”, što znači da je duplet herbarijuma zadržan na Cetinju. Izgleda da su i drugi istraživači flore Crne Gore ostavljali eksikate biljaka u cetinjske institucije, ali nažalost, zbog nemanja kadra i adekvatnih uslova za čuvanje botaničkih zbirki, formiranje herbarijuma nije zaživjelo. Baštovan kralja Nikole i pisar u njemačkoj legaciji na Cetinju → Oscar Bierbach je sakupio mnoge biljke u staroj Crnoj Gori, a botaničku kolekciju je poklonio dvoru na Cetinju. Najveća botanička zbirka iz Crne Gore nalazi se u Pragu. Prikupljeni materijal uglednih istraživača iz Evrope, koji obuhvata vaskularne biljke, mahovine i lišajeve predstavlja dio botaničkih kolekcija u Beču, Budimpešti, Berlinu, Brnu, Firenci, Bolonji, Gracu i drugim evropskim gradovima. U nekadašnjim jugoslovenskim gradovima Sarajevu, Beogradu, Zagrebu, Ljubljani čuvaju se botaničke zbirke iz Crne Gore. Osnivanjem Odsjeka za biologiju na → Prirodno-matematičkom fakultetu Univerziteta Crne Gore i → Prirodnjačkog muzeja Crne Gore devedesetih godina XX vijeka, dat je zamajac botanici i formiranju herbara u Crnoj Gori. Danas se herbarijumi čuvaju u Prirodnjačkom muzeju Crne Gore, na Prirodno-matematičkom fakultetu – Odsjek biologija i u → Agenciji za zaštitu životne sredine.