Pejović-Šain, Vesna, arhitektkinja-konzervatorka (Cetinje, 21. VI 1930). Diplomirala je na AF Univerziteta u Beogradu (1957). Radila je u timu sa: prof. → Đurđem Boškovićem i prof. → Pavlom Mijovićem na snimanju i ispitivanju graditeljskog nasljeđa Srbije, BiH, Crne Gore (1955); prof. → Milanom Zlokovićem na snimanju barokne palate u Dobroti (1956); prof. Neihardtom iz Sarajeva na terenu BiH – Stoca, Počitelja, Mogorjela. Kao zaposlena u ZZSK-u u Mostaru (1958), radi na adaptaciji Sultan-Selimove džamije. Nakon zaposlenja u birou „Lole” u Beogradu (1959–1963), odlazi u SR Njemačku u biro „IWB” arh. Wenera Fleischbergera, gdje radi na projektovanju objekata u modernim naseljima i starim gradskim centrima (Mannheim i Heidelberg). Vraća se u Kotor (1978), gdje se posvećuje osnivanju službe zaštite. U opštinskom ZZSK-u radi od njegovog osnivanja do penzije (1980–1983). Nakon zemljotresa 1979, angažovana je u Komisiji za procjenu štete na spomenicima kulture i formiranju osnovne dokumentacije sa arh. → Mirkom Kovačevićem. Predvodi studente sa AF iz Ljubljane na izradi arhitektonske dokumentacije postojećeg stanja urušenih zgrada u Starom gradu Kotoru. Radi glavni projekat → Palate Drago (XV–XVI v.) sa arh. F. Vardjanom i inž. → Stojanom Ribnikarom. Formira konzervatorske smjernice i uslove, te izradu idejnih projekata za brojne stambene zgrade u okviru zaštićenog područja Kotora. Prikuplja starije projekte za građevine koje su restaurirane prije osnivanja opštinskog ZZSK-a. Radi u timu za upis grada Kotora na Listu svjetske baštine UNESCO-a. Među radovima izdvaja se rad Štete na spomenicima kulture na zaštićenom području izazvane zemljotresom od 15. aprila 1979. godine, Kotor, 1981.