Poenkare, Remon (Poincaré, Raymond; Bar le Dik, Francuska, 1860 – Pariz, 1934), francuski političar. Nakon osnovnog školovanja u Nansiju, završio je studije prava u Parizu. Političku karijeru započeo je 1887. kao poslanik u parlamentu, da bi kasnije, u više mandata, obavljao funkciju premijera i ministra obrazovanja, finansija i vanjskih poslova. Od februara 1913. do februara 1920. bio je predsjednik Republike. Tokom Prvog svjetskog rata (→ Crna Gora u Prvom svjetskom ratu) i za vrijeme trajanja Pariske mirovne konferencije (→ Pariska mirovna konferencija 1919–1920. i Crna Gora) podržavao je zvaničnu politiku svoje zemlje prema Crnoj Gori. Francuska je formalno uvažavala nezavisnost Crne Gore, ali je praktično podržavala politiku svršenog čina, koja je pitanje Crne Gore smatrala riješenim odlukama → Podgoričke skupštine 1918. godine. Tako je Poenkare, nakon ulaska savezničkih snaga u Crnu Goru, i dalje uvjeravao kralja → Nikolu I Petrovića Njegoša da ta država nema namjeru da se miješa u unutrašnja pitanja jedne savezničke države. U pismu od 24. novembra 1918. Poenkare piše kralju da može biti siguran da Francuska neće dozvoliti bilo kakav pokušaj pritiska na volju crnogorskog naroda, da će poštovati crnogorske institucije i da je jedini razlog ulaska francuskih vojnika u Crnu Goru uspostavljanje reda i priprema za povratak kralja Nikole. Događaji koji su uslijedili na Podgoričkoj skupštini i kasnije na Mirovnoj konferenciji u Parizu bili su u potpunoj suprotnosti sa stavovima francuskog predsjednika. Tako je Poenkare u uvodnom govoru na otvaranju Konferencije spomenuo svaku od 32 učesnice Konferencije, ali ne i Crnu Goru – jednu od prvih savezničkih država na početku Prvog svjetskog rata. Zbog toga su se kralj Nikola i crnogorska emigrantska vlada (→ Crnogorske vlade u egzilu (1916–1922)) više puta obraćali Francuskoj, pozivajući se na Poenkareova obećanja iz 1918. godine. Odgovor francuskog predsjednika stigao je tek krajem 1919, kada je Poenkare odgovorio da se stav njegove države nije promijenio. U pismu od 19. decembra 1919. francuski predsjednik je ponovio da njegova država nema namjeru da se miješa u unutrašnje stvari Crne Gore.

Literatura: D. Živojinović, Kraj Kraljevine Crne Gore 1918–1921, Beograd, 2002; Uloga Francuske u nasilnoj aneksiji Crne Gore, Bar, 2000; Š. Rastoder, Crna Gora i velike sile, Podgorica 2006; Š. Rastoder, Crna Gora u egzilu 1918–1925, knj. 1, Podgorica, 2004; Š. Rastoder, Crna Gora u egzilu 1918–1925, knj. 2, Podgorica, 2004; D. Vujović, „Odnosi između Crne Gore i Francuske za vrijeme Prvog svjetskog rata”, Istorijski zapisi, 3, 1964.

A. Prekić