Gvozdenović, Anto (Vučji Do, Ćeklići, 1854 – Vučji Do, 1935), general, diplomata. Osnovno obrazovanje stekao je u Ćeklićima, a potom je završio Bogosloviju na → Cetinju. Studirao je i diplomirao na Medicinskom fakultetu u Moskvi 1879. godine. Vratio se u Crnu Goru i učestvovao u ratovima 1876–1878. godine. U decembru 1880, kao vojni ljekar, nalazi se u štabu generala Skobeljeva, koji ga je zbog učinjenih zasluga unaprijedio u čin majora. Penzionisan je 1900. u činu generala, a reaktiviran je u rusko-japanskom ratu 1904, kada je bio šef saniteta korpusa u Mandžuriji. Ponovo je penzionisan 1906, a u Crnu Goru se vratio 1911. godine. Učestvovao je u balkanskim ratovima (→ Crna Gora u balkanskim ratovima 1912/13) kao ađutant i savjetnik kralja → Nikole I Petrovića Njegoša. Kao crnogorski državljanin i ruski general, odlazi 1914. u Pariz, gdje je bio šef saniteta svih francuskih armija u Glavnom štabu. U Crnu Goru se vraća krajem 1915, kada preuzima svoju staru dužnost u rezidenciji kralja, sa kojim, početkom 1916, odlazi u emigraciju i važna je ličnost u nomenklaturi crnogorskog dvora sa sjedištem u Nejiu kod Pariza. Prvi je predstavnik Crne Gore u Vašingtonu, prihvaćen od strane SAD i pored protivljenja ostalih Saveznika. Kao izvanredni poslanik i opunomoćeni ministar, predao je akreditivna pisma predsjedniku → Vudrou Vilsonu, septembra 1918. godine. Krajem oktobra zatražio je američku intervenciju kako bi se spriječio ulazak srpskih trupa u Crnu Goru. Bio je član crnogorske delegacije na Pariskoj mirovnoj konferenciji (→ Pariska mirovna konferencija 1919–1920. i Crna Gora) sa → Jovanom S. Plamencem i dr → Perom Šoćem. Bio je poslanik u Vašingtonu do 1921, potom posljednji predsjednik vlade u egzilu (→ Crnogorske vlade u egzilu (1916–1922)), imenovan ukazom kraljice Milene u septembru 1922. godine. U Kraljevinu SHS se vratio 1925. godine.