Crnojević, Lješ (Aleksa) (druga polovina XIV vijeka – prva polovina XV vijeka), oblasni gospodar. U istorijskim izvorima pominje se od 1403. sa bratom → Đurađem Đuraševićem (Crnojevićem) kao prijatelj Dubrovčana. Stolovao je po svemu sudeći na → Žabljaku Crnojevića. Tokom rata koji je vodio → Balša III Balšić sa Mlečanima, Venecija je nastojala da Lješa i Đurađa pridobije na svoju stranu obećavajući im Budvu, Bar i Gornju Zetu. Nakon smrti Balše III zauzeli su Grbalj i Svetomiholjsku metohiju. Nedugo potom priznali su vlast despota → Stefana Lazarevića, računajući da će na taj način steći veću nezavisnost nego što su je imali za vrijeme vladavine Balše III. Tako je Lješ Crnojević postao vojvoda srpskog despota, čiji je pouzdan saveznik bio samo na početku despotove vladavine Zetom. Zajedno sa bratom Đurađem 1425. posjedovao je 10 solana (109 sonih polja) na Prevlaci. Poslije smrti Stefana Lazarevića, nastojao je da se prikloni Mletačkoj republici, ali Venecija nije bila spremna da prihvati tu ponudu. Štaviše, iz straha da Lješ i Đurađ Crnojević ne ovladaju prilazima → Kotoru, mletačke vlasti u Kotoru, na molbu despota Đurađa Brankovića, uzele su pod svoju zaštitu stanovnike Luštice i Svetomiholjske metohije. Lješ Crnojević najvjerovatnije nije imao djece. Sahranjen je u Manastiru Uspenja Bogorodice na ostrvu Kom na Skadarskom jezeru, koji je podigao sa bratom Đurađem po svemu sudeći u periodu 1415–1427. godine. Na nadgrobnoj ploči stoji uklesan natpis: ,,Sija ploča, despota Stepana voevode mu, Lješa Crnojevića“. Umro je poslije 1435. godine.