Reljić, Željko, vajar, univerzitetski profesor (Bazel, 1. IX 1976). Diplomirao je 2002. na → Fakultetu likovnih umjetnosti Univerziteta Crne Gore na Cetinju, odsjek Vajarstvo, u klasi prof. → Pavla Pejovića. Magistrirao je 2007. na istom fakultetu, u klasi prof. → Milivoja Miška Babovića. Upisao je 2015. doktorske studije na Univerzitetu umetnosti u Beogradu. Od 2007. radi na FLU na Cetinju. Zvanje vanrednog prof. Univerziteta Crne Gore dobio je 2019. U periodu 2014–2017. obavljao je funkciju prodekana za nastavu FLU na Cetinju. Angažovan je kao saradnik u nastavi na → Arhitektonskom fakultetu Univerziteta Crne Gore. Kompleksno vajarsko djelo Ž. Reljića karakteriše nota lirske, intimne poetike. U njemu, motivsko-emotivnu konstantu izražava formom i materijalom, sa posebnim akcentom na volumen koji zavisno od materijala (željezo, metal, drvo, kamen) definiše različitim vajarskim tehnikama: rezbarenjem, klesanjem, kovanjem, zavarivanjem, urezima i višeslojnom nadgradnjom. Njegove skulpture mimetičkog vokabulara, osim narativnog podteksta, imaju simboličko i meditativno značenje. U ciklusu Djetinjstvo – figurine djece (vareno željezo) predstavljene su u igri u trenutku vršenja određene radnje (sa balonom, na trotinetu, sa hula-hopom, kišobranom, zmajem, na pecanju, jahanju konjića...). Ova ljupka stvorenja, poput Đakometijevih skulptura, posjeduju taktilna svojstva razigranog volumena, na kojima Reljić tragovima grubog zavarivanja uspijeva da definiše figure koje zrače posebnom suptilnošću i ljupkošću. U seriji sa motivom ptice, pregnantne oble asocijativne forme svodi na energetski nukleus (kamen) ili ih definiše kombinacijom uglačane fakture i ekspresivno tretiranih detalja, u stanju mirovanja ili pokreta (željezo, metal). Na njima su prisutni i elementi arhetipskog kako u motivskom sadržaju (Ikar i sunce) i oblikovanju forme taktilnim modelovanjem prstima, tako i u oživljavanju modernih mašinskih totema. Elementi arhetipskog nalaze se na figurama – modernim mašinskim totemima, koje „gradi”/„nadgrađuje” kao metalne konstrukcije. Pored skulpture, radi crteže, objekte, instalacije. Realizovao je brojne skulpture u otvorenom prostoru: Totem i Orao, Cetinje; Ikar i sunce, Tivat; Kišobran, Smokovci; Tišina, Danilovgrad; Little man on the big stone, Danilovgrad; Točak, Skadar, Albanija; Mačak, Ptice na žici i Put na Mjesec, Kotor. Sa vajarem → Bogdanom Darmanovićem autor je spomen-obilježja u Centralnom parku „Pobrežje”, Podgorica (2019). Samostalne izložbe (izbor): Cetinje (2002, 2007); Rim (2006); Tivat (2007); Petrovac (2009); Danilovgrad (2010); Kotor (2011, 2015. sa → Adinom Rastoderom); Podgorica (2011); Herceg Novi (2013); Budva (2014). Učestvovao je na više kolektivnih izložbi (izbor): Podgorica, Cetinje, Danilovgrad, Nikšić, Bar, Beograd, Kotor, Bari (Italija), Petrovac, Zagreb, Budva, Skoplje, Herceg Novi, Tivat, Sofija. Učestvovao je na značajnim projektima, radionicama, simpozijumima u zemlji i inostranstvu. Nagrade (izbor): Nagrada za analitički crtež, FLU, Cetinje (1999); Nagrada „Milunović, Stijović, Lubarda”, ULUCG (2008, 2010, 2013); Nagrada Crnogorskog likovnog salona „13. novembar”, Cetinje (2015); Nagrada Hercegnovskog zimskog salona (2018); Nagrada na 4. Međunarodnom bijenalu akta „Marko Gregović”, Petrovac (2018); Nagrada „Drago Đurović” Umjetničke kolonije, Danilovgrad (2019). Član je ULUCG-a od 2007.