Tujković, Maksim, ikonopisac, monah (prva polovina XVIII v.). Pretpostavlja se da je rođen u selu Tujkovići u Grbaljskoj župi, a da je znanje o slikarskom radu učio kod → Daskala Dimitrija. Većina njegovih ikona uokvirena je bogatom duboreznom ornamentikom, pa se misli da je bio i majstor tog zanata. Krst i neke ikone sa ikonostasa → Crkve Sv. Luke u Kotoru iz 1708. pripisuju se njegovoj ruci, mada je izražena sumnja u to. Tujkovićev rad može se pratiti tek od 1720. do 1738, kada je slikar najviše radio oko Budve, u Crnoj Gori, u Sarajevu i Metohiji. Njegove ikone iz 1720. nalaze se u Bogorodičinoj crkvi na Njegušima: ikona Hrista, Bogorodice, a prvi put, koliko se zna, slikar je svoje ime zabilježio 1723. u manastiru u Nikoljcu kod Bijelog Polja (→ Bijelo Polje, Manastir Nikoljac, Crkva Sv. Nikole). Natpis u podnožju slikanog krsta na ikonostasu ističe da je rezbariju i ikone radio u selu Kosor u Kučima, a ne u Nikoljcu i, pored ispisivanja imena ktitora i crkvenih velikodostojanstvenika, slikar saopštava da je čitav posao bio završen 23. VI 1723. Devet godina kasnije Tujković radi u Pećkoj patrijaršiji porudžbinu patrijarha Arsenija IV: nadverje za Crkvu Sv. apostola i nadverje kao lični prilog pećkom metohu u Budisavcima. Ikonu Sv. Arsenija, srpskog patrijarha, naslikao je 1734, a ona se nalazi u Galeriji Matice srpske u Novom Sadu. Tada je slikar uradio još jedno nadverje, koje se sada nalazi u Narodnom muzeju u Beogradu. Tujković je poslom doputovao u Sarajevo 1734, gdje je ikonama popunio najniži red ikonostasa Stare pravoslavne crkve. Tu je naslikao prijestone ikone Hrista, Bogorodice i Sv. Đorđa i na njima ispisao datum 15. II 1734. i svoje ime. Posljednje dane života proživljava u Crnoj Gori, u svom manastiru na Cetinju, kada za Crkvu Sv. Trojice i Manastir Stanjevići slika ikonostas, prijestone ikone i nadverje (1738), što je zabilježeno potpisom na Bogorodičinoj ikoni. Nakon rušenja ove manastirske crkve, ikone su prenesene u crkvu u Gornjim Poborima i u crkvu u Gornjim Brčelima. Pomišlja se da djelovi ikonostasa u Crkvi Sv. Luke u Kotoru, nadverje, Deizis i Krst sa raspećem nijesu njegov rad, u šta se donedavno vjerovalo. Zanimljiv je opširan natpis na ikonostasu Crkve Sv. Nikole u Manastiru Nikoljac, koji se završava saopštenjem da je „rukodjelac” kaluđer Maksim Tujković od manastira u Cetinju.