Popović, Milan, arhitekta (Cetinje, 4. II 1934 – Titograd, sada Podgorica, 21. II 1985). Diplomirao je na AF Univerziteta u Beogradu (1958). Radna angažovanja: projektni atelje u Beogradu (1959–1960); Titograd/Podgorica – „OGP Titograd” (1960–1961); preduzeće za projektovanje (1961–1969); RZUP (1969–1985), od 1972. na mjestu glavnog inženjera za projektovanje. Iza sebe je ostavio značajan graditeljski opus za samo 27 godina aktivnog rada. Izvedeni projekti: Pravni i Ekonomski fakultet (1962) i OŠ „Maksim Gorki”, Titograd (1965); zgrada „Zeta filma”, Budva (1966); Hotel „Oliva”, Petrovac (1965), koautor arh. → Vladislav Plamenac; tri hotela „Korali”, Sutomore (1968); garni hotel „Montenegro”, Bečići (1970); Dom pomoraca, Kotor (1971); Hotel „Plavi horizonti”, Tivat (1972); Omladinsko odmaralište, Ulcinj; stambena zgrada u Beogradskoj ulici, Podgorica; dječija bolnica i stara upravna zgrada Aerodroma Golubovci, Podgorica; Dom zdravlja u Mojkovcu; Hotel „Castellastva” (1973) i stambeno naselje Nerin, Petrovac (1975); Kliničko-bolnički centar (KBC), sa arh. → Božidarem Milićem (1974); zgrada Tehničkog fakulteta UCG, sa arh. → Pavlom Popovićem (1977); zgrade novih studentskih domova i restoran, Podgorica (1977); Hotel „Miločer” u Miločeru (1978); Hotel „Slovenska plaža”, saradnik, autor → Janez Kobe, Budva (1984); Galerija nesvrstanih – Dvorac kralja Nikole, adaptacija, Kruševac, Podgorica; Muzej vojvode Marka Miljanova Popovića, Medun (1972); više stambenih zgrada u Podgorici i Crnoj Gori; Fabrika elektroda, Plužine; Cetinje – osnovna škola, adaptacije Bolnice „Danilo I” i vojnih stanova. Konstruktivna arhitektonska struktura objekata M. Popovića dominira na inače šematskoj funkciji megastruktura hotelâ kakvi su zahtijevani u tom vremenu. Odsustvo detalja dio je ne samo strukturalnog koncepta, nego i skromnih investicionih sredstava. Malo izučavan primjer „Castellastve” u Petrovcu uspješna je sinteza urbano-arhitektonskog postupka – može se reći, model gradnje turističkih objekata na morfološki razuđenom reljefu Crnogorskog primorja. Među njegovim značajnijim neizvedenim projektima su: Ljetnja pozornica u Podgorici i projekat Turističkog centra „Jaz”, Budva. U stručnoj i naučnoj publicistici napisano je više tekstova o M. Popoviću (izbor): A. Markuš, 50 neimara Crne Gore, Arhitektonski forum, Podgorica, 2008; R. Alihodžić, Arhitektura u Crnoj Gori 1965–1990. (Kroz prizmu ’Borbine’ nagrade), CANU, Podgorica, 2015; V. N. Bjelousov, Savremena arhitektura Jugoslavije, Moskva, 1973. i 1986; B. Milić, Arhitektura XX vijeka u Crnoj Gori, 1992; I. Štraus, Arhitektura Jugoslavije 1945–1990, Svjetlost, Zagreb, 1991. i 2013; M. Mrduljaš, V. Kulić, Unfinished modernization – between utopia and pragmatism (Nedovršene modernizacije – između utopije i pragmatizma), Zagreb, 2012; Z. Manević, Leksikon neimara, Beograd, 2008; tekstovi u časopisu Arhitektura Urbanizam: R. Radović, „Hotel ’Oliva’ u Petrovcu”; „Hotel ’Kastellastva’ u Petrovcu”, 1969; specijalno izdanje francuskog mjesečnog časopisa L’architecture francais, Pariz, 1974–1975. („Hotel ’Kastellastva’ u Petrovcu”); M. Vukotić, „Savremena arhitektura u CG – turistički objekti”, Arhitektura, maj 1976; „O arh. M. Popoviću petostrukom ’Borbinom’ laureatu”, Komuna – časopis za lokalnu samoupravu i baštinu Crne Gore, br. 21, 2016. Bio je učesnik mnogih javnih konkursa, na kojima je nagrađivan. Jedini je arhitekta u Jugoslaviji koji je dobitnik pet republičkih Borbinih nagrada za arhitekturu. Dobitnik je Decembarske nagrade Titograda (1965). Legat arh. Milana Popovića ustanovljen je 2017. na → Arhitektonskom fakultetu Univerziteta Crne Gore.