Popović, Pavle, arhitekta, urbanista (Podgorica, 8. X 1938). Diplomirao je na AF Univerziteta u Beogradu (1963). Radio je u RZUP-u Titograd (1964–1983); specijalizacija: firma „OTAM – OTEH”. Pariz: Detaljni i Strukturalni plan (1969/70); Budva: Strukturalni plan (1971); Opatija: Mjere i zaštite protiv katastrofa (1974); Madrid: Svjetski kongres arhitekata (1975); Beograd: urbanistički centri (1977/78); Rogaška Slatina: Projektni biro „GOKOP” (1983–1987); Podgorica: direktor PP „Arkus – project” (1987–1994); Rim: studijski boravak (1986–1987); direktor projektnog biroa „Korint”, Podgorica (1994–2012). Urbanistički projekti: od 1968. učestvuje u projektu UN „Južni Jadran”: DUP Igala (1968); GUP Boke Kotorske; GUP Tivta (1971); DUP „Telheirosa”, dijela Lisabona (Centar sa Katedralom, stambeni blok); turističko naselje „Montenegro”, Bečići; DUP Zagoriča – Podgorica; projekat privremenih naselja u Kotoru: Pelužica i Dobrota (poslije 1979); Regionalni plan Crne Gore; uređenje trga u Žabljaku; auto-kamp Ulcinj, Velika plaža; u Podgorici: DUP kompleksa studentskih domova i restorana; DUP „Gorica C”; DUP „Nova varoš II” i „Blok VII Stara varoš”. Realizovani projekti: poslovno-trgovački centar, Žabljak (1965); Dječiji vrtić „Humci”, Nikšić (1974); u Podgorici: Tehnički fakultet Univerziteta „Veljko Vlahović” (sada Univerzitet Crne Gore) (1975), koautor; Škola za rehabilitaciju (1974); osnovna škola, Spuž (1977); poslovna zgrada Aluminijskog kombinata (1978); stambena zgrada „Šargarepa” (1980); laboratorije Tehničkih fakulteta UCG (Elektro, Mašinski i Metalurški, 1982); zgrada Građevinskog fakulteta UCG (1983); poslovna zgrada republičkog socijalnog osiguranja (1988); stambeno-poslovni objekat Vojske Jugoslavije, Stara varoš, Blok VII (1994); stambeno naselje „Blok 18–19”, Zabjelo (1988); Biblioteka „Radosav Ljumović”, adaptacija i rekonstrukcija (1990/91); nadgradnja Ekonomskog i Pravnog fakulteta (1995); Muzički paviljon, park „Kruševac” (1998); stambeno-poslovni objekti na Malom brdu (1999); „ProMonte”, „Kruševac”; Grudska mahala, Nikšić (1983); stambena zgrada, Cetinje (1984); stambeno naselje „Pod Dubovicom”, blokovi A, B, C, Budva (1986); Autobuska stanica, Budva (1987); stambena zgrada NIS-a, Novi Sad (2000). U dugom stvaralačkom vijeku P. Popović prolazi kroz široki spektar arhitektonskog stvaralaštva. Zgrada Univerziteta Crne Gore je arhitektura u trendu brutalizma, razuđena struktura funkcionalnih prostora, od velikih raspona do manjih sala, koje se izrazito ističu u formi i na fasadama objekta. Iako raznorodnih struktura, harmonično korespondiraju u organsku cjelinu sa ritmičkim prodorima vertikala. Autobuska stanica u Budvi je uzor kako se parterne strukture mogu gradirati laganim staklenim zidovima, krovovima, primjenom hortikulture kao elementom arhitekture, gradeći pejzažni ambijent. Stanica u Budvi nije samo tranzitni objekat, ona je zbog svoje sadržajne privlačnosti u službi gradskog života. „ProMonte” je trouglasta građevina, na kružnoj raskrsnici, samom pozicijom neobična. Inventivnim susretanjem dva bočna, fasadna kvadratna rastera u kružnu cilindičnu kulu sa kupolom, dobila se izražajna geometrijska artikulacija sa vještim kaskadnim svođenjem fasada u organsku kružnu formu, kontrastnu urbanom ortogonalnom okolišu. Nerealizovani projekti: tipski porodični objekti u nizu, Žabljak (1965); Robna kuća „Beograd”, Berane (1967); vile „B” i „C”, Miločer (1978); Pionirsko pozorište, Podgorica; poslovni centar, Andrijevica (1995); stambena zgrada, Bijeli Do, Budva. O P. Popoviću je objavljeno više priloga u domaćoj štampi, stručnoj i naučnoj publicistici: S. K. Radević, „Arhitektura u gradu”, Pobjeda, 1980; I. Štraus, „Arhitektura Jugoslavije 1945–1990”, Sarajevo, 1991; Z. Manević (A. Markuš), Leksikon neimara, Beograd, 2008; S. Slovinić, Ars Libris (1999–2012), Podgorica, 2013. Dobitnik je Nagrade „Lik grada 2001” Turističkog saveza Podgorice, za doprinos vizuelnom identitetu grada; Republičke Borbine nagrade za arhitekturu (1975. i 1977). Počasni je član IKCG.