Milunović, Vasilije, arhitekta, univerzitetski profesor (Cetinje, 21. IV 1948). Sin slikara → Mila Milunovića. Diplomirao je 1974. na AF Univerziteta u Beogradu, kod prof. → Uroša Martinovića. Radna angažovanja: Zavod za projektovanje GRO „RAD”, Beograd (1975–1992); AF Beogradskog univerziteta, gdje je biran u akademska zvanja od docenta do redovnog profesora (1992–2005). Milunović se profesionalno ostvario kroz brojne projekte iz oblasti arhitekture, urbanizma, spomeničke arhitekture, enterijera, grafičkog dizajna, kao i kroz pedagoški rad. Izvedeni projekti u Crnoj Gori: Ljetnja pozornica, Sveti Stefan (1980); Herceg Novi – kuća porodice Hamović (1997); kuća porodice Zatezalo (1988); stambeno-poslovni objekat „Dino”; Manastir na Žanjicu. Naručeni projekti: turističko naselje Sv. Marko kod Tivta – diskoteka (1986); rekonstrukcija enterijera Vile „118”, Sveti Stefan (1990); idejno rješenje kuća porodica Peško i Pavlović, Sveti Stefan (1996); benzinska stanica Budva, I i II (1997/98); „Sport Cafe Jadran”, Herceg Novi (2002); dvije kuće na moru, Bigovo (2005. i 2015), koautor J. I. Vojvodić; poslovno-izložbeni objekat „Camerich”, Bar (2012), koautor S. Žugić. Jugoslovenski konkursi: Dom revolucije, Nikšić (1976); Spomen-dom, Šavnik (1978); turistički kompleksi „Slovenska plaža” (1980), „Jaz” (1987) i „Kamenovo” u Budvi (1990); Hotel „Galeb”, Ulcinj (1987); Hotel Beobanke, Sutomore (1990); naselje Šumet, Sveti Stefan (1993). Pozivni konkursi za arhitektonsko-urbanistički projekat „Centar Petrovac” (1992) i „Centar Budve sa robnom kućom” (1995). Međunarodni konkursi: „The Peek Hong Kong” (1981); „Le tête Défense I”, „L’Opéra de la Bastille”, Pariz (1982); Nacionalna biblioteka u Bagdadu (1990); Stadion FK „Barselona” u Barseloni (1995). Ostali izvedeni projekti: desetine projekata stambenih, poslovnih, objekata kulture i spomeničke arhitekture: Dom kulture, Sremska Mitrovica (1976); poslovna zgrada „Centrotekstila”, Beograd (1988); Spomenik I srpskom ustanku, Orašac (1989); objekat B2 „Inteligentna kuća” na Terazijskom platou, Beograd (2010), za koji je dobio Nagradu grada Beograda za arhitekturu i urbanizam. Većinu projekata Milunović je uradio u koautorstvu sa arhitektama → Branislavom Mitrovićem, Jelenom Ivanović, Goranom Martinovićem i Zoranom Nikezićem. Realizovao je preko stotinu projekata, učestvovao na 80 javnih i pozivnih konkursa, od kojih su 16 prve nagrade. Bez obzira na to da li projektuje klasičnim graditeljskim tehnologijama ili u sistemu modernih tehnoloških rješenja, duboko zalazi u duh mjesta, u materijalnu i ambijentalnu strukturu lokacije, na bazi koje kreira adekvatno estetsko rješenje, uvijek u duhu savremenog rukopisa ovog vremena. Autorski tekstovi o arhitekturi, izlaganja, konferencije od 1986. do 2000. (izbor): „U slici bez reči – u rečima bez slike – Stambena kuća, Ćuprija”, Komunikacije, br. 55, 1996; „Arhitektura i urbanizam na pragu III milenijuma – transformacija gradskog bloka u centru Beograda krajem XX veka”; „Primena konstrukcija od nerđajućeg čelika u savremenim arhitektonskim objektima”, Deseti kongres građevinskih konstruktera, knjiga K 1–48, Vrnjačka Banja, 181–186, 1998. Bibliografske jedinice posvećene Milunoviću (izbor): Milunović V. i Mitrović B., Mostra Internazionale di Architettura La Biennale di Venezia 1991, Muzej primenjene umetnosti, Beograd, 1991. Izložbe: Svjetsko bijenale arhitekture u Sofiji, Bugarska (1980); „Stručno-umjetnička ostvarenja za period 1975–1990”, Arhitektonski fakultet Beogradskog univerziteta, samostalna izložba (1991); Paviljon Jugoslavije, Bijenale arhitekture u Veneciji (1991); Izložba srpske arhitekture u Moskvi i Sankt Peterburgu (1991). Od 1993. do 2000. osvojio je četiri nagrade Salona arhitekture u Beogradu, dvije Novosadskog salona, Nagradu Društva arhitekata Novog Sada (DaNS), Nagradu ULPUDS-a za ukupno najznačajnije djelo iz oblasti enterijera. Bio je predsjednik Suda časti SA Srbije (1994–2000); član UO Društva arhitekata Beograda i Umetničkog saveta ULUPUDS-a.