Dobrečić, Filip (Stari Bar, 1879 – Zagreb, poslije 1945), diplomata. Završio je srednju tehničku školu u Rimu, a Fakultet za ekonomiju i trgovinu na Univerzitetu La Sapienza u Rimu, gdje je stekao titulu doktora političkih i kolonijalnih nauka. Na početku karijere radio je kao sekretar → Ministarstva inostranih djela Kraljevine Crne Gore (1911–1920), te Ministarstva inostranih poslova Kraljevine SHS (1920–1922). Na izborima 1914. izabran je za poslanika u Narodnoj skupštini Kraljevine Crne Gore (→ Skupština Crne Gore), a za vrijeme Prvog svjetskog rata (→ Crna Gora u Prvom svjetskom ratu) bio je generalni konzul u Brindiziju i otpravnik poslova u Rimu. Bio je blizak crnogorskoj vladi u egzilu (→ Crnogorske vlade u egzilu (1916–1922)). Zastupao je njena gledišta u mnogim publicističkim tekstovima, protiveći se ideji o bezuslovnom ujedinjenju Crne Gore i Srbije pod vlašću dinastije Karađorđević. Ubrzo će promijeniti stranu i postati službenik nove države. U diplomatskoj službi Kraljevine SHS / Kraljevine Jugoslavije obavljao je poslove konzula i generalnog konzula u Pečuju (1922–1924), a bio je i generalni konzul u Rijeci (1924–1928), nakon čega je prijevremeno penzionisan. Na petomajskim izborima 1935. bio je kandidat za poslanika Jugoslovenske radikalne zajednice (za Barski srez). Na prijedlog ondašnjeg predsjednika Vlade i ministra inostranih poslova Milana Stojadinovića, reaktivirana je njegova pozicija u državnoj službi, pa je 1938. postavljen za izvanrednog poslanika u Santjagu (Čile). Ovu funkciju je obavljao godinu, nakon čega je penzionisan po drugi put (1939).