Balšić, Jelena (druga polovina XIV vijeka – 1442), supruga → Đurađa II Stracimirovića Balšića, potom bosanskog vojvode → Sandalja Hranića, majka → Balše III Balšića. Kćerka je srpskog kneza → Lazara Hrebeljanovića. Udala se za zetskog vladara Đurađa II Stracimirovića Balšića 1386. godine. Iz braka sa Đurađem II imala je sina Balšu III. Bila je zaštitnica manjinskog pravoslavnog stanovništva u Zeti. Poslije smrti Đurađa II Stracimirovića Balšića (1403) bila je glavni politički savjetnik maloljetnom sinu Balši III, koji je sa 17 godina naslijedio oca na prijestolu. Uticala je na spoljnu politiku države Balšića. Inicirala je rat između Zete i Mletačke republike, koji se vodio u periodu 1404–1412. godine. Tokom rata vodila je pregovore o miru sa Mlečanima. Udala se za bosanskog vojvodu Sandalja Hranića 1411, koji je pomagao njenog sina u Zeti. Poslije udaje za bosanskog vojvodu, prekinula je političku aktivnost, iako je pružala podršku Balši III sve do njegove smrti 1421. godine. Poslije smrti bosanskog vojvode Sandalja Hranića (1435), naslijedivši veliku imovinu, vraća se u Zetu, gdje se posvetila ktitorskom radu. Obnovila je veći broj pravoslavnih crkava na obali i ostrvima Skadarskog jezera. Obnovivši Crkvu Sv. Đorđa na Gorici, na tom mjestu podigla je 1440. svoju zadužbinu, crkvu posvećenu Sv. Bogorodici, u kojoj je željela da bude sahranjena. Uoči smrti (1442), brigu o njenoj zadužbini povjerila je unuci Jeleni, kćerki svog sina i ženi bosanskog vojvode → Stefana Vukčića Kosače. Duhovnik Jelene Balšić Nikon Jerusalimac, 1440–1442. sastavio je Gorički zbornik, koji pored Jeleninih pisama, sadrži i ,,Povijest o jerusalimskim crkvama“.