Bistrenje šire i vina, tehnološka operacija, kojom se pospješuje taloženje vidljivih i nevidljivih čestica, uzročnika mutnoće šire i vina. Bistrenje → šire je obavezan postupak u proizvodnji bijelog i roze vina. Cilj je uklanjanje nepoželjnih materija (čestica zemlje, ostataka sredstava za zaštitu vinove loze, raznovrsne epifitne mikroflore, otpadaka čvrstih djelova grožđa i dr.), koje negativno utiču na kvalitet i stabilizaciju vina. Bistrenje šire izvodi se na više načina: spontanim taloženjem, filtriranjem, centrifugiranjem, primjenom bentonita, želatina, enzima ili, u novije vrijeme, flotacijom. Pri spontanom taloženju, šira se ostavi 12–24 h u stanju mirovanja, na temperaturi od 15°C, nakon čega se prečišćena šira pretakanjem odvaja od taloga. → Filtracijom i centrifugiranjem šire postiže se brže prečišćavanje i bolji stepen čistoće šire. Bistrenje vina sprovodi se u cilju obezbjeđivanja bistrine vina u dugom vremenskom roku i sprečavanja stvaranja → vinskog taloga u gotovom proizvodu, bez obzira na uslove u kojima se vino skladišti. Vrši se tako što se u vino dodaju reaktivne ili adsorptivne supstance, koje indukuju flokulaciju i taloženje nepoželjnih komponenti kod mutnih vina ili vina koja posjeduju koloidnu nestabilnost. Proizvodi koji se koriste za bistrenje mogu se podijeliti u šest grupa: zemljani (montmorilonit, bentonit, kaolin), životinjski (želatin, kazein, isinglas), biljni (sojin gluten, soja), drveni (ugalj), sintetički (polivinil-poli-pirolidon, silicijum-dioksid), enzimski (pektinaze). Prije dodatka proizvoda za bistrenje, rade se laboratorijski ogledi i organoleptička ocjena bistrenih vina kako bi se odredile potrebne doze. Bistrenje vina ima značajan uticaj na organoleptičke karakteristike i kvalitet jer je bistrina vina vizuelno prvi kontakt vina i potrošača.