Podgorica, Dvorac na Kruševcu, anonim (1891–1894), zimska rezidencija dinastije Petrović Njegoš, izgrađena sa desne strane Morače, zapadno od podgoričke Stare varoši. Po jednim izvorima, Dvorac je zimska rezidencija kralja Nikole, a po drugim ljetnjikovac njegovog sina Mirka. Nakon okupacije Cetinja 1916, princ Mirko je bio zatočen u Dvorcu sve do 1918, kada je bolestan prebačen u Beč. Projektant Dvorca je nepoznat, a rukovodilac građevinskih radova bio je inž. → Marko Đukanović. Jedni ukazuju da je to njegov projekat, a drugi da je projekat → Josipa Sladea Šilovića, nalazeći izvjesnu sličnost u konceptu sa Dvorcem u Baru, koji je Slade projektovao 1885. Pored Dvorca, u kompleksu rezidencije bili su Perjanički dom, dvorska kapela Sv. Dimitrija i propratni objekti. Dvorac je građevina neoklasicističkog stila, jednostavnog arhitektonskog koncepta i skladnih proporcija. Objekat ima odignuto prizemlje, sprat i visoko potkrovlje sa uzanim viđenicama na sve četiri strane, na četvorovodnom krovu. Simetričnost je prisutna i u vertikalnoj i horizontalnoj podjeli fasadnog platna (kordonski i potkrovni profilisani vijenac). Rješenje glavnog ulaza potencira bogatstvo čeone fasade – prilazno stepenište sa elegantnom metalnom ogradom vodi do ulaza pred kojim je konstrukcija trijema sa balkonom na spratu, a završava se polukružnom atikom u krovnoj zoni. Sve je obrađeno kvalitetnim tesanim kamenim pločama i masivom na stepenicama u parteru, te dekoracijom na natprozornicima, potprozornicima i flankiranim uglovima objekta. Gradnjom Dvorca formirana je bogata prilazna promenada, a cjelokupni brežuljek pretvoren je u park-šumu karakterističnog primorskog bora. Do osamdesetih godina XX v. dvorski kompleks služio je kao gradska bolnica. Adaptiran je za → Galeriju umjetnosti nesvrstanih zemalja „Josip Broz Tito”, a od 1995. je galerija → Centra savremene umjetnosti Crne Gore. Kompleks ima status zaštićenog kulturnog dobra.