Martinović, Niko, teoretičar kulture i umjetnosti (Nikšić, 12. XI 1951). Diplomirao je 1975. na Filološkom fakultetu u Beogradu (grupa Opšta književnost sa teorijom književnosti). Bio je direktor Centra za kulturu Nikšić; predsjednik Opštinske konferencije SSRN Nikšića; poslanik u Skupštini Crne Gore (dva mandata); direktor JU → Muzeji i galerije Podgorice. Objavljene knjige: Biljezi i značenja (1998); Crna Gora – biografski zapisi (2004); Crna Gora u slikarstvu XIX i XX vijeka (2007); U sazvežđu duha – Šobajići: Maksim, Bekica, Branko, Simo, Ilija i Petar (2009); Crna Gora i Habzburška monarhija 1715–1918 (2014). Autor je umjetničkih mapa velikih majstora: Ilija Šobajić – crtački vidokrug (1999); Petar Lubarda – između dana i noći (2000); Vojo Stanić – dozivi jave i sna (2001), kao i monografije Vojo Stanić (2016). Godine 2002. priredio je za štampu i napisao uvodno slovo za knjigu Ogranci za istoriju Crne Gore Vuka Vrčevića (1811–1882). Dugogodišnji je urednik edicije Kulturno nasljeđe, u okviru koje je publikovano oko 40 knjiga (reprinti, fototipije) iz naše bogate kulturno-istorijske baštine. Saradnik je u nizu listova i časopisa, u kojima je objavio stručne tekstove, studije i eseje iz oblasti umjetničke kulture Crne Gore, nacionalne istorije i istorije književnosti. Autor je sinopsisa – tematsko-hronološke postavke Muzeja Piva, kao i scenarija za dugometražni dokumentarni film Crna Gora i Veliki rat (2018). Bio je saradnik u nizu televizijskih dugometražno-dokumentarnih filmova i serija (Uzvišenje; Put za Pivu; Na svetim vodama Lima i dr.). Dobitnik je više stručnih i društvenih nagrada i priznanja, među kojima se izdvajaju: Nagrada oslobođenja Nikšića – „18. septembar” (1988); Nagrada „Zaloga” (1998); Trinaestojulska nagrada (2014) i dr. Bio je član brojnih stručnih žirija i komisija (likovne i scenske umjetnosti) na lokalnom i državnom nivou. Vršio je dužnost člana Umjetničkog savjeta → Narodnog muzeja Crne Gore i člana Savjeta Pokreta za nezavisnu Crnu Goru. Za vanrednog člana CANU (→ Crnogorska akademija nauka i umjetnosti) izabran je 2011, a za redovnog 2018.