Gušić, Branimir, hrv. ljekar, fotograf, antropogeograf, putopisac i univerzitetski profesor (Zagreb, 6. IV 1901 – Zagreb, 6. VII 1975). Diplomirao je na Medicinskom, a zatim i na FF u Zagrebu. Bio je prof. Medicinskog fakulteta u Zagrebu od 1945. Bavio se antropogeografijom planinskih sela. U okviru istraživanja dinarske kulture, sa suprugom → Marijanom Gušić, obradio je niz predjela na teritoriji Crne Gore – durmitorski kraj, Polimlje, Prokletije, Zatrijebač, Skadarsku krajinu i Boku Kotorsku. Kao rezultat njihovih etnografskih i srodnih istraživanja, između ostalog, nastala je izložba Durmitorska zbirka, koja je svojevremeno bila dio stalne postavke Etnografskog muzeja u Zagrebu, putopisno-etnografski film Durmitor (1931), studija Starinsko ruho plemena Drobnjak, katalog serije tkanina (bijelog tekstila) u Crkvi Sv. Stasija u Dobroti, istraživanja Prokletija i brojni drugi materijali. Poznat i kao planinarski putopisac, osnivač medicinske geografije, jedan je od plodnijih foto-amatera planinarskih motiva (posjedovao je zbirku od 10.000 planinarskih crno-bijelih negativa). Radio je i na prvom turističkom vodiču Durmitora (sa B. Cerovićem, 1938). Njegove brojne putopisne reportaže, vizuelno mapiranje i tekstovi u monografijama probudili su u Evropi interesovanje za crnogorske planine. Djelo Život čovjeka u dinarskim planinama uništeno je u II svj. ratu. Njegove fotografije imaju snažan dokumentarni sadržajni izraz. Prepoznatljive su po senzibilitetu za estetsku stranu viđenog. Više od pola vijeka posvetio je istraživanju Balkanskog poluostrva. Bio je redovni član JAZU, osnivač Etnološkog zavoda JAZU i redovni član Društva za nauku i umjetnost Crne Gore (kasnije → Crnogorske akademije nauka i umjetnosti), od 1973.