Gušić, Marijana, hrv. etnološkinja i fotografkinja (Zagreb, 18. II 1901 – Zagreb, 6. II 1987). Supruga → Branimira Gušića. Diplomirala je na FF u Zagrebu, Odsjek za istoriju i geografiju (1924). Prva je žena alpinista kojoj se pripisuju počeci penjačkih podviga na Velebitu, Durmitoru i Prokletijama. Njeno bavljenje planinarstvom i alpinizmom uvijek je kombinovano s etnografskim posmatranjima. Protagonista je moderne naučne metodologije u pristupu etnološkim problemima i zagovornica rada na terenu. Osim problema socijalne etnologije, intenzivno se bavila materijalnom kulturom. Bavila se i proučavanjem crnogorskog geografskog prostora, regije Zatrijebač, Rumije i Skadarske krajine, o čemu iznosi referate u Zagrebu, Zadru, Ljubljani, Gracu i Beču. Teško je odvojiti rad Marijane i njenog supruga B. Gušića i podijeliti putovanja na planinarska i naučna. Sredinom tridesetih godina XX v. oni prvi put dolaze u Crnu Goru. Pohode tada slabo poznate planine: Maglić, Volujak i Bioč, osvajaju vrhove Durmitora. Drže brojna predavanja. Istraživanje proširuju na Komove i Prokletije, zalaze u Bjelič. Rezultat njihovih istraživanja su sabrana etnografska građa, veliki broj fotografija, putopisne reportaže objavljene u tadašnjim planinarskim časopisima. Vraćaju se 1929. i 1930. i sakupljaju etnografsku građu koja čini Durmitorsku zbirku Etnografskog muzeja u Zagrebu. Sa tih istraživanja je i građa koja je poslužila za izložbe „Durmitorska zbirka” povodom Trećeg kongresa slovenskih geografa i etnografa u Zagrebu (1930) i „Ze stare Hercegoviny” u Pragu (1935), koje prate brojne fotografije. Na Univerzitetu u Beogradu održala je 1931. predavanje Durmitor i okolne planine: geomorfološki i antropogeografski prikaz. Crnogorskim planinama i Crnoj Gori vraćaju se i poslije II svj. rata. Ponovo prolaze Moračkim planinama, Bjelasicom, Komovima, Kučkim planinama. U njihova kasnija istraživanja spadaju i Zatrijebač, Skadarska krajina i Šestani. U periodu 1946–1964. M. Gušić je direktorica Etnografskog muzeja u Zagrebu i savjetnica pri osnivanju i postavkama brojnih zavičajnih ili mjesnih muzeja. Crnogorsko primorje obuhvaćeno je njenim kasnijim istraživanjima. Terenska istraživanja Ulcinja i okoline obavlja 1959. sa zadatkom da pronađe vezu između tekstila sačuvanog u dobrotskoj zbirci i nošnje plemena Šestana. Rezultat njenog pedesetogodišnjeg stručnog i naučnog rada je 86 bibliografskih jedinica, brojne izložbene postavke, priznanja i odlikovanja. Ostavština Gušića čuva se u Arhivu Hrvatske u dva zasebna fonda.