Tatar, Vojislav Vojo, slikar, likovni pedagog (Njeguši, Cetinje, 6. XI 1933 – Podgorica, 13. V 2020). Završio je 1952. → Umjetničku školu u Herceg Novom. Studirao je na ALU u Zagrebu. Završio je PA u Nikšiću. Studijski je boravio u Francuskoj i Italiji. Bavio se pedagoškim radom. Prepoznat je po osobenim pejzažima, na kojima se mogu pratiti promjene u njegovom stilskom izrazu, prije svega u domenu plastičkih i pikturalnih rješenja. Na ranim radovima, sa neba, iz kamena i vode, izbija dramska snaga Lubardinih pejzaža (→ Lubarda, Petar) i posna faktura fresko-slikarstva. Daljim razvojem likovnih traženja, pastoznim, ekspresivnim potezima gradi čvrstu kompozicijsku strukturu sa potenciranim grafizmom i gustim nanosima boje. Nemirne linije brda, škrta vegetacija, cvijet šipka, nekad kao dominirajući elemenat kompozicije, usamljene kućice, povezani su crnom konturom, koja uokviruje motiv i sažima radnju u imaginarno, kameno jezgro. Postepeno, dubina je nestala, pejzaž i žanr-scene definisane su arhitektonikom vertikalnih planova, što dovodi do zgusnutosti i svođenja sadržinskog sloja na simboličko značenje. Kolorit je definisan odnosima bijele i crne – sive boje kamena i valerskim nijansiranjem plave, žute, crvene (Iz mog kraja, 1986; Krik, 1988). Postepeno, postaje mekši, kolorit prozračniji sa svijetlim lazurima, dok fasetiranjem strukturalnih elemenata stvara atmosferu optičkog kretanja i prelamanja kompozicije koja dobija dubinu i slojevitost. Snažnu vezu čovjeka sa prostorom predstavljaju likovi Crnogoraca sraslih sa kamenim gromadama ili u okviru žanr-scene. Oni kao da su sazdani od iste materije kao strukture stijena – postojane, nepomične, moćne. Praiskon je postavljen u istoj ravni sa realnošću, u kontekstu unutrašnje, duhovne snage genius loci. Bavio se i skulpturom. Izlagao je na preko 30 samostalnih izložbi: Cetinje, Srbobran, Skoplje, Titograd/Podgorica, Zagreb, Beograd, Kotor, Pljevlja, Frajburg (Švajcarska), Nikšić, Sombor, Vrbas, Niš, Novi Sad, Budva, Sofija, Bar, Kolašin, Herceg Novi. Kolektivno je izlagao u zemlji i inostranstvu: Rumunija, Italija, Belgija, Francuska, Danska, SSSR, Egipat, Tunis, Kipar, Turska, Njemačka, Norveška, Bjelorusija. Od 1955. učestvuje na izložbama ULUCG-a. Nagrade i priznanja: I nagrada za likovnu umjetnost mladih, Cetinje (1951); Povelja Likovnog salona, Gospić (1971); Trinaestojulska nagrada (1979); Otkupna nagrada Salona, Niš (1984). Odlukom Vlade Crne Gore, dobio je status istaknutog kulturnog stvaraoca (2010). Bio je član ULUCG-a od 1955.