Šoškić, Nenad, vajar, univerzitetski profesor (Bar, 18. X 1970). Diplomirao je na → Fakultetu likovnih umjetnosti Univerziteta Crne Gore na Cetinju, vajarski odsjek, u klasi prof. → Pavla Pejovića (1994). Završio je magistarske studije na FLU u Beogradu, u klasi prof. V. Komada (1996). Od 1994. radi na FLU, na kojem je bio dekan 2008–2014. Od 2016. ima zvanje redovnog prof. Univerziteta Crne Gore. Bio je direktor → Centra savremene umjetnosti Crne Gore u Podgorici (2014–2021). Vajar multimedijalnih formi izražavanja. U svojstvima klasičnih materijala: glina, kamen, metal, drvo, i nelikovnim materijalima u kojima istražuje: reciklirani materijali, staklo, juta, novinski papir, so, papar, šećer..., i njihovim neograničenim energetskim mogućnostima kombinovanja, sučeljavanja, dodira, prožimanja, formira likovni jezik koji, pored savremene modernističke i postmodernističke prakse, karakteriše prisustvo „praiskonskih naslaga arhetipske svijesti” i visok idejni i interpretacijski nivo angažovanog odnosa prema savremenom svijetu (Roden, Dišan, Šoškić – digital-print; Stop drogs – performans). Oblikovne konstante mogu se povezati sa Šopenhauerovom idejom o varijacijama odnosa materijala i prostora, imanentnim činiocima u definisanju njegovih skulptorskih djela, objekata i instalacija. Skulpture nastale devedesetih godina XX v. i početkom XXI v. obuhvataju: geometrijske oblike u terakoti – kupe, piramide, kvadre, kocke, nepravilne kružnice, poput arhitektonike objekata nastalih po ugledu na prirodu, brda od „golemog kamena”, dolmene, menhire, tumuluse, na kojima je primarna rustična i taktilna obrada fakture i arhetipska slojevitost (Omalfos, Muro, Fila, Ecce homo); skulpture u plavom granitu: Golden cut i Golden cut (2004), na kojima istražuje savršenstvo zlatnog presjeka; na/u skulpturi-objektu Omaž Berniniju (2005) u procjepu zasječene oblice umeće knjige koje će predstavljati okosnicu njegovih apstraktnih slika posvećenih klasicima svjetske književnosti i fiolozofije. Kreacije u miks-medijima karakteriše serijalnost, repeticija, kombinatorika (In memoriam na II Cetinjskom bijenalu, Haus, Događaj I i II). Višedecenijski odnos prema pisanoj riječi formiranoj na elementima slikovnog – piktografskog, prerastao je u angažovan odnos prema savremenom svijetu u kontekstu njegove zavisnosti od komunikacijskih medijuma, koji oblikuju njegovu svijest i savjest (All the News That’s Fit to Print – New Jersey, USA; Sedmiosmidvijehiljadepetnaesta, Novi Sad; Transformation, Miami, USA). U javnom prostoru radi klasičnu spomeničku skulpturu: Jovan Vladimir i Kralj Nikola, Bar; Vladika Petar I, Podgorica. Samostalne izložbe (izbor): Beograd (1996); Cetinje (2002); Rim, Santa Severina; San Marino (2007–2008); Mesina, Italija; Bar (2012); MANA Contemporary, New Jersey, USA (2014); „Dunavski dijalozi 2015”, Novi Sad; „Art Basel Miami”, USA (2017); Muzej savremene umetnosti, Novi Sad (2020); Moderna galerija, Podgorica (2020). Imao je brojne kolektivne izložbe u zemlji i inostranstvu (izbor): Internacionalni simpozijum skulpture, Kikinda (1997); „Nasunogohara”, Otawara, Japan (2004); Galleria San Marino – Palazzo Arzilli, San Marino (2008); CastelloHoffbourg, Austrija (2008). Bio je učesnik više međunarodnih simpozijuma skulpture i međunarodnih art-radionica u svojstvu predavača. Nagrade: više studentskih nagrada (1990–1994); Nagrada Hercegnovskog likovnog salona (1993, 2009); Plaketa UCG (1994); Nagrada kolonije, Ivanjica (1995); Nagrada „Milunović, Stijović, Lubarda”, ULUCG (2000); Nagrada CANU (→ Crnogorska akademija nauka i umjetnosti) iz Fonda „Petar Vukčević”, oblast umjetnosti (2004); Nagrada Crnogorskog likovnog salona „13. novembar”, Cetinje (2010). Prve nagrade za spomeničku skulpturu: Spomenik Petru I Petroviću Njegošu, Podgorica (2005); Spomenik učitelju, Danilovgrad (2007) i plakat „Trinaestojulska nagrada” (2008). Član je ULUCG-a od 1995.