Keković, Aleksandar, arhitekta, univerzitetski profesor (Cetinje, 24. II 1939 – Beograd, 4. X 2018). Diplomirao je 1963. na AF Univerziteta u Beogradu, u klasi prof. → Milana Zlokovića. Radna angažovanja: Institut za urbanizam i arhitekturu Srbije (1964–1968); vodeći projektant i rukovodilac „Studija 4” u sektoru Urbanizam i arhitektura u „Energoprojektu” (1968–1978); Arhitektonski fakultet u Beogradu (od 1978, vanredni prof. od 1982. i redovni od 1989); prodekan za stručno-umjetnički rad i saradnju sa privredom od 1985; dekan 1998–2000); Katedra za projektovanje, predavač na predmetima: Opšte teze o arhitekturi, Program studija i Teorija prostora; specijalni savjetnik u „Energoprojektu Enjub”; Građevinski fakultet u Podgorici, predavač od 2002. Jedan je od inicijatora osnivanja i autor nastavnog programa novoosnovanog → Arhitektonskog fakulteta Univerziteta Crne Gore (2004), na kojem je bio redovni profesor po pozivu do 2016. Izvedeni projekti u Crnoj Gori: OŠ „Stefan Mitrov Ljubiša”, Budva (1976); hotelsko naselje „Otrant renta Vile”, Ulcinj (1979); Hotel „Grand”, Cetinje (1979–1984); stambeno naselje Malo brdo, Podgorica (1991); rezidencijalna vila u Rafailovićima (1997); stambeno-poslovni objekat sa garni hotelom „City”, Podgorica (1998); sportski centar sa zonom stanovanja u kompleksu „Oranžerije”, Bar (1999), koautor → Nikola Drakić; zgrada Arhitektonskog fakulteta, Podgorica (2004), koautor A. K. Mladenović; poslovno-stambena zgrada za univerzitetske profesore „Unistan”, Podgorica (2007–2008), koautor A. K. Mladenović; rezidencijalna vila „Petrović”, Podgorica (2007), pozivni konkurs – I nagrada, koautori D. Keković i A. K. Mladenović i dr. Na samom početku karijere Keković se ističe objektima: Hotel „Panorama”, Zlatar, Srbija (1969); Aerodrom „Entebe”, Uganda (1973); Zemaljska satelitska stanica, Ivanjica (1974); Ambasada i Rezidencija SFRJ, Bern, Švajcarska (1974); „1.000 farmi sa komunalnim centrima”, Garabuli, Libija (1976); poslovne zgrade „Energoprojekta” u Beogradu (1976) i „Naftagasa” u Novom Sadu (1986), koautori arh. I. Panić, Z. Županjevac; „Mediteran klub” Pakoštane, Hrvatska (1989) i dr. Neizvedeni projekti: stambena zgrada sa ateljeima (1975) i PC „Tara” (1985), Cetinje; Spomen-dom „N. Kovačević”, Grahovo (1983); Hotel „Obod”, Bečići (1988); „Mediteran klub”, Jaz, Budva (1989) i dr. Desetine njegovih projekata, izvedenih i neizvedenih, osvojili su prve nagrade na javnim i pozvanim konkursima. Odlike arhitekture A. Kekovića su čvrste fizičke strukture, jasni volumeni sa dominantnom primjenom klasičnih materijala i sekundarnom primjenom stakla. Unutrašnji funkcionalni organizam dosljedno se prepoznaje u likovnoj i arhitektonskoj strukturi fasade. U stručnoj i naučnoj publicistici napisano je preko 60 tekstova o objektima i uopšte radu A. Kekovića (izbor): Arh. M. Šterić, „Hotel Panorama, Zlatar”, Čovjek i prostor, Zagreb, No. 204, p. 1–2, 1970; Arh. I. Mlađenović, 55 istaknutih arhitekata Jugoslavije (1989) i 11 istaknutih arhitekata Jugoslavije, knj. 2, Beograd, 1989; Dr Lj. Miletić-Abramović, „Poslovna zgrada NIS ’Naftagas’ u Novom Sadu”, Arhitektura Urbanizam, No. 5, Beograd, pp. 58–59, 1998; D. Laličić, Folklorna i monumentalna arhitektura u Crnoj Gori, KPZ, Podgorica, 1999; M. Mitrović, „Kekovićeva kuća”, Politika, 2010. i dr. Od 1972. Keković je izlagao na oko 40 izložbi u zemlji i inostranstvu, od čega su četiri bile samostalne. Izložbe u Crnoj Gori: „Crnogorsko trijenale svjetske arhitekture”, Dvorac Petrovića, Cetinje (1997); „Arhitektura Crne Gore u bečkom Ringturmu” (2013, 2015). Autor je postavke paviljona Crne Gore na 11. Bijenalu arhitekture u Veneciji (2008). Dobitnik je Trinaestojulske nagrade (2009), nosilac Ordena rada sa srebrnim vijencem (1976), kao i drugih nagrada i priznanja. Odlukom Vlade Crne Gore, dobio je status istaknutog kulturnog stvaraoca (2011). Obavljao je više funkcija u međunarodnim i nacionalnim naučnim i strukovnim organizacijama: član SAS-a, ULUPUDS-a, IKCG.