Đuranović, Vladimir Dado, slikar, univerzitetski profesor (Doboj, 5. III 1974). Brat slikara → Romana Đuranovića i slikarke → Natalije Đuranović. Završio je ŠPU u Sarajevu (1992). Diplomirao je na → Fakultetu likovnih umjetnosti Univerziteta Crne Gore na Cetinju, odsjek Slikarstvo, u klasi prof. → Nikole Gvozdenovića Gvozda (1997), pod čijim je mentorstvom magistrirao na istom fakultetu (2001). Na FLU na Cetinju bio je saradnik u nastavi, docent, a od 2016. vanredni prof. Na → Arhitektonskom fakultetu Univerziteta Crne Gore od 2016. predaje Slobodno crtanje. Sa grafičarem → Admirom Adom Bamburom osnovao je NVO „Likovni centar – otvoreni atelje” u Podgorici. Organizovao je slikarske ateljee, kolonije, likovne radionice, brojne projekte. Slikar urbanog miljea, čija su interesovanja usmjerena na život savremenog čovjeka, koji se odvija u poslovnom prostoru, na ulici, u kafićima, mjestima gdje se okupljaju mladi. U realizaciji radova koristi klasične medije – crtež i sliku (akvarel, akrilik, kolaž), i formate od „monumentalnih” do malih dimenzija. Formiran na premisama egzistencijalističke filozofije XX v. – otuđenja, apatije, melanholije, u svom djelu traga za identitetom individue kao pripadnika maskulturalnog modernizma savremenog društva. Svjesno se odričući ljepote u korist suštine i govora unutrašnjih prostora, on ekspresivnim jezikom oblikuje figure, deformiše ih, karikira, postavlja u neprirodne poze. U narativnom sloju infiltrira masmedijska izražajna sredstva koja pripadaju supkulturalnom sistemu vrijednosti: pop-art, fotografija, andergraund strip, noar filmovi, kinematografsko kadriranje, advertising, umjetnost grafita, rok-muzika, video-spotovi. Na slikama velikih formata, akteri radnje zaleđeni u jednoj bezvremenoj, metafizičkoj dimenziji ispoljavaju haotična, unutrašnja stanja psihodeličkim ili tamnim, ugaslim koloritom, neprirodnim pozama i hipertrofiranim/atrofiranim tjelesnim korpusima. Polazeći od kritičkog odnosa prema savremenoj sociološko-antropološkoj zbilji i fenomenu svjetlosti koja metaforički rasvjetljava čovjekovu psihu, fokus interesovanja usmjerava na čovjeka koji preživljava duboku unutrašnju dramu i nesnalaženje u „alogičnom i iracionalnom” svijetu apsurda. Izražava se u ciklusima: Non finito (1997–2001), Mecanin (2004–2005), Face to face (2005–2006), Light (2008, 2011), Album (2015–2016), Background (2020). Samostalne izložbe: Budva (1997, 2008), Podgorica (1999, 2003, 2005, 2006, 2008, 2016), Cetinje (2000), Herceg Novi (2004), Igalo (2007), Sarajevo (2008, 2016), Zagreb (2011), Rijeka (2011), Split (2011), Šibenik (2011), Beograd (2016), Podgorica (online izložba „Background”, 2020). Grupno je izlagao u Crnoj Gori, BiH, Sloveniji, Belgiji, Francuskoj i dr. Dobitnik je Nagrade FLU, Cetinje za analitički crtež (1994); Nagrade za talente sa Plaketom CSUCG, kao član grupe „8 nezavisnih”, Podgorica (1997); Nagrade „Milunović, Stijović, Lubarda”, Tradicionalna izložba ULUCG-a, Podgorica (za crtež i sliku, 2011, 2014). Član je ULUCG-a od 1997.