Miloš Obrenović (Dobrinja, Užički okrug, oko 1780 – Beograd, 1860), knez Srbije 1815–1839. i 1858–1860. godine. Učesnik je Prvog srpskog ustanka. Na skupu u Takovu (1815) izabran je za vođu novog ustanka. Pod njegovim vođstvom Srbi su porazili Osmanlije kod Paleža (Obrenovac), na Ljubiću i Dublju u Mačvi. Poslije dužeg vremena, Osmansko carstvo je hatišerifom iz 1830. priznalo status Srbije kao vazalne kneževine sa unutrašnjom samoupravom, a posebnim beratom Miloš Obrenović postaje nasljedni knez srpskog naroda pod sultanovom vrhovnom vlašću i ruskom zaštitom. Zbog nametanja ustavnih ograničenja, napustio je Srbiju (1839). Na vlast se vratio 1858. godine. Često je komunicirao sa crnogorskim vladarima → Petrom I Petrovićem Njegošem i → Petrom II Petrovićem Njegošem. On im je sugerisao da održavaju pogranični mir sa Osmanlijama. Poslije 1815. intenzivirana je prepiska sa mitropolitom Petrom I u vezi sa potrebom pružanja pomoći Crnogorcima koji su naseljavali Srbiju. Knez Miloš je bio uključen u preseljenje porodica iz Crne Gore i redovno je obavještavao mitropolita o stanju naroda koji se preselio. U pismima mitropolitu Petru I iz 1821. knez Miloš traži pomoć Crnogoraca u slučaju napada Osmanlija na Srbiju. Imao je prepisku i sa mitropolitom Petrom II. Na početku mitropolitove vladavine upozoravao ga je da ne vodi ratobornu politiku prema Skadarskom i Bosanskom pašaluku, jer time može izazvati osmanski napad na Crnu Goru, od kojeg se ona ne bi mogla odbraniti. Knez Miloš je obavještavao mitropolita i o ruskoj politici prema nacionalnooslobodilačkim pokretima na Balkanu (→ Balkan – političke granice), očekujući da će crnogorsku politiku usklađivati sa politikom Rusije. Dva vladara su pregovarala i o zajedničkoj oslobodilačkoj politici u susjednim oblastima pod osmanskom vlašću.