Ekar, Ijasent (Hecquard, Hyacinthe; Lizje, Kalvados, Francuska, 1814 – Bejrut, 1866), francuski diplomata i konzul u Skadru, publicista. Diplomatsku karijeru započeo je kao vicekonzul u Brazilu. Za francuskog vicekonzula u Skadru imenovan je 1853, a početkom 1859. dobio je zvanje konzula. Njegov zadatak bio je da prati odnose Crne Gore sa velikim silama, a posebno crnogorsku politiku prema Osmanskom carstvu. Prvi put boravio je na → Cetinju aprila 1855, u toku Krimskog rata. Njegov prijedlog knjazu → Danilu I Petroviću Njegošu da pristane na vazalni položaj prema Osmanskom carstvu je odbijen. Tada je sastavio izvještaj o knjazu, njegovim saradnicima i prilikama u Crnoj Gori. Godine 1858. boravio je ponovo na Cetinju u pratnji francuskog admirala Žilijena de la Gravijera. Preporučivao je francuskoj vladi da izvrši diplomatski pritisak na Osmansko carstvo kako bi se priznala nezavisnost Crne Gore. Knjaz Danilo ga je odlikovao Ordenom za nezavisnost Crne Gore. Godine 1860. predlagao je da se u Nikšiću, Podgorici i Skadru ustanove crnogorska predstavništva sa zvaničnim → hrvat-bašom (arvat-bašom), slično kao u Carigradu. Diplomatsku funkciju u Skadru okončao je februara 1862, da bi prešao na novu dužnost u Damasku. Napisao je više radova o Crnoj Gori, koji su objavljeni u francuskoj štampi i publicistici. Među važnije radove spada Memoar o Crnoj Gori, objavljen u Parizu 1868. godine. Zahvaljujući njemu, u Francuskoj je 1854. objavljen Zakonik mitropolita → Petra I Petrovića Njegoša. Septembra 1855. poslao je Ministarstvu inostranih poslova prevod Zakonika knjaza Danila sa kratkim komentarom.