Dolči Vicković, Franjo (Dubrovnik, 1742 – Stanjevići, 1805), sekretar mitropolita → Petra I Petrovića Njegoša. Kao katolički sveštenik, službovao je u više mjesta (Perast, Dubrovnik, Beč, Petropolje), a saradnik Petra I bio je sa prekidima od 1784. do 1805. godine. Bio je posrednik između bečkog dvora i dvojice avanturista mletačkih podanika, Markovića i Kamenarovića, koji su nudili usluge Crnogoraca za vojnu službu (1779). Sa mitropolitom Petrom I, na poziv generala Zorića, odlazi u avgustu 1785. u Šklov, pa u Sankt Peterburg, ali su zbog intriga brzo morali napustiti rusku prijestonicu. U vrijeme kada se u Crnoj Gori nalaze ruski i austrijski poslanici (1788), savjetuje guvernadura → Jovana Radonjića da se pridruži Rusima. Kada je izbila pobuna u Grblju (1802), austrijski predstavnici su ga smatrali za jednog od glavnih pokretača pobune. Austrijske vlasti su tvrdile i da je Dolči jedan od glavnih posrednika u uspostavljanju političkih veza između mitropolita Petra I i francuske vlade → Napoleona I Bonaparte. Zbog toga su ruski izaslanici u Crnoj Gori 1804. uhapsili Dolčija. Kod njega je nađeno osam pisama upućenih Francuzima i sedam pisama dobijenih od njih. Suđenje Dolčiju pred crnogorskim glavarima održano je krajem 1804. godine. Osuđen je na smrtnu kaznu, koja je preinačena u doživotnu robiju. Umro je pod nerazjašnjenim okolnostima u Manastiru Stanjevići.