Diplomatski predstavnici Srbije u Knjaževini/Kraljevini Crnoj Gori. Diplomatski odnosi između Crne Gore i Srbije uspostavljeni su 1897, prije uzvratne posjete kralja → Aleksandra Obrenovića → Cetinju. Prvi izvanredni poslanik i opunomoćeni ministar Srbije u Crnoj Gori bio je pukovnik Jevrem Velimirović, od aprila 1897. do decembra 1897. godine. Njega nasljeđuje pukovnik Aleksandar Mašin, dotadašnji vojni ataše u Beču, od marta 1898. do februara 1900. godine. Zbog krize u srpsko-crnogorskim odnosima, mjesto srpskog diplomatskog predstavnika u Crnoj Gori ostalo je upražnjeno sve do oktobra 1901, kada dolazi potpukovnik Vasa Antonić, dotadašnji vojni agent u Beču. On će na Cetinju ostati kratko, do decembra 1901. godine. Ubrzo na Cetinje dolazi Miloš Vasić, dotadašnji vojni ministar u Beogradu, marta 1901, i na toj dužnosti će ostati do jula 1903, kada će biti opozvan. Novi srpski poslanik na Cetinju doći će tek kroz četiri godine, jer su odnosi poslije Majskog prevrata (1903) bili loši. Od novembra 1907. novi otpravnik poslova bio je → Jovan M. Jovanović Pižon. On će ovu dužnost obavljati do jula 1909, a nakon Bombaške afere (1907) biće jedno vrijeme opozvan. Vratiće se u vrijeme → Aneksione krize, 1908. godine. Poslije Jovanovića, za novog izvanrednog poslanika i opunomoćenog ministra biće postavljen Todor Petković, dotadašnji ministar privrede, u periodu od jula 1909. do maja 1911. godine. Njega će zamijeniti Mihailo Gavrilović, od juna 1911. do maja 1915. godine. Tokom ratne 1915. i 1916. dužnost poslanika će obavljati Ljubo Mihailović, od 16. maja 1915. do januara 1916. godine. Tihomir Popović će biti posljednji srpski poslanik na crnogorskom dvoru u egzilu, u periodu od novembra 1916. do decembra 1918, kada su prekinuti diplomatski odnosi između dvije zemlje.