Jovanović, Jovan Pižon M. (Beograd, 1869 – Ohrid, 1939), srpski političar, diplomata, istoričar diplomatije. Diplomirao je pravo na Velikoj školi u Beogradu 1891, a 1892. stekao je licencijat prava u Parizu. Za otpravnika poslova Poslanstva Kraljevine Srbije na → Cetinju, u rangu generalnog konzula druge klase, imenovan je 1907. godine. Na ovoj dužnosti bio je do maja 1909, kada je premješten u Skoplje za generalnog konzula. Tokom njegovog mandata u Crnoj Gori, narušeni su odnosi između Crne Gore i Srbije zbog Bombaške afere, ali su ubrzo normalizovani, usljed aneksije Bosne i Hercegovine od strane Austrougarske 1908. (→ Aneksiona kriza). Nastojao je da odvrati Crnu Goru od slanja diplomatskih izaslanika u Rim, Pariz, Sankt Peterburg i Carigrad, predlažući zajedničku srpsko-crnogorsku akciju. Bio je ministar inostranih poslova Srbije od juna do avgusta 1912, zatim srpski poslanik u Beču (1912–1914), pomoćnik ministra (1914–1915), pa poslanik Srbije i Kraljevstva SHS u Londonu (1914–1920). Imenovan je i za poslanika Kraljevine SHS u Vašingtonu (1920), ali na dužnost nije stupio zbog penzionisanja. Osnivač je i predsjednik Zemljoradničke stranke. Biran je za poslanika u Ustavotvornoj (1920) i Narodnoj skupštini Kraljevine SHS (1923, 1925, 1927, 1935. i 1938). Njegova najvažnija istoriografska djela su: Stvaranje zajedničke države SHS (I–III, 1928–1930) i Diplomatska istorija Nove Evrope 1918–1938 (I–II, 1938–1939).