Diplomatski predstavnici Rusije u Knjaževini/Kraljevini Crnoj Gori. Rusija je poslije Berlinskog kongresa 1878. (→ Berlinski kongres i Crna Gora) bila prva zemlja koja je uspostavila diplomatske odnose sa Crnom Gorom. Prvi ruski ministar-rezident na → Cetinju bio je → Aleksandar Jonin, dotadašnji konzul u Dubrovniku, od septembra 1878. do jula 1883. godine. Njegov nasljednik je Aleksandar Ivanovič Kojander, ministar-rezident, koji je veoma kratko obavljao diplomatsku dužnost na Cetinju u periodu od novembra 1883. do marta 1884. godine. Nakon njega dolazi Kimon Manulovič Argiropulo, koji je bio prevodilac u ruskoj ambasadi u Carigradu. On će se zadržati najviše od svih ruskih diplomata na Cetinju – 13 godina. Biće imenovan jula 1884, a doći će novembra 1884. i biti ministar-rezident do marta 1897. godine. Nakon Argiropula, za novog ministra-rezidenta imenovan je Konstantin Arkadjevič Gubastov, koji će akreditivna pisma predati novembra 1897. i na toj dužnosti biti do decembra 1900. godine. Njega će naslijediti Petar Mihajlovič Vlasov, koji je imenovan decembra 1900, a do tada je bio diplomata u Persiji. Vlasov je ostao na Cetinju godinu i po – do avgusta 1902. godine. Na funkciji ministra-rezidenta Vlasova nasljeđuje Andrej Nikolajevič Ščeglov, koji je bio savjetnik Ruskog poslanstva u Carigradu. Biće na Cetinju od novembra 1902. do januara 1905. godine. Poslije Ščeglova, na Cetinje dolazi Petar Maksimov, prevodilac (dragoman) ruske ambasade u Carigradu, jula 1905. godine. U oktobru 1908, u vrijeme → Aneksione krize, Maksimov je napustio Cetinje. Jedan od razloga bio je i neprikladan komentar o policijskom privođenju → Janka Vukotića u Zagrebu. Formalno je na dužnosti ostao do novembra 1909. godine. Po njegovom odlasku, poslove legacije kao otpravnik poslova obavljao je sekretar Evgenije Štajn, do avgusta 1909, a sekretarske dužnosti preuzeo je Nikola Djačenko, koji je bio sekretar od februara 1909. do septembra 1910. godine. Novi ministar-rezident od januara 1910. je Sergej Arsenjev, koji je prije postavljenja službovao u Njemačkoj. Na toj funkciji bio je do juna 1910, a od avgusta 1910. do juna 1912. je izvanredni poslanik i opunomoćeni ministar. Poslije Arsenjeva, novi ruski poslanik je Aleksandar Girs. On će biti izvanredni poslanik i opunomoćeni ministar u periodu od jula 1912. do jula 1915. godine. Girs je avgusta 1914. otputovao sa Cetinja i nije se više vraćao. Legacijom je, u njegovom odsustvu, upravljao sekretar → Nikolaj Aleksandrovič Obnorski, kao otpravnik poslova od oktobra 1914. do avgusta 1915. godine, mada će on ostati na Cetinju do januara 1916. godine. Posljednji ruski diplomatski predstavnik u emigraciji biće Lav Vladimirovič Islavin, koji je uručio akreditivna pisma aprila 1916. godine.