Bajazit II (Dimotika, 1447 – Aji kod Hafse, 1512), sultan, stariji sin → Mehmeda II Osvajača. Na osmanski prijesto došao je 1481, nakon što je u građanskom ratu porazio mlađeg brata Džema, koji se u Anadoliji proglasio za sultana. Tokom njegove vladavine Otomanska imperija ratovala je protiv Ugarske, Poljske, Mletačke republike i Persije. Zbog otvorene pomoći koju su pružali njegovom bratu, u periodu od 1485. do 1491. ratovao je sa egipatskim mamelucima. U ratu koji je vodio sa Mlečanima, Osmanlije su osvojile Makarsko primorje, Drač, Lepant, Koron, Modon, Navarin i ostala grčka pristaništa. Poslije neuspjelog pokušaja da izvrši opsadu Beograda, uputio je osmanske snage u Štajersku, Karantaniju i Kranjsku, ali se tamo nijesu duže zadržali. Štaviše, tokom povlačenja 1492. jednom osmanskom odjeljenju nanijet je težak poraz. Godinu kasnije, osmanska vojska, predvođena bosanskim namjesnikom Jakub-pašom, teško je porazila na Krbavskom polju snage hrvatskog plemstva na čelu sa banom Emerikom Derenčinom, koji je tom prilikom zarobljen i upućen u zatočeništvo. Opsada Novog, koji je januara 1482. zauzeo hercegovački sandžakbeg Ajas, bio je prvi vojni pohod koji je preduzeo sultan Bajazit po stupanju na prijesto. Time je Hercegovina definitivno pala pod osmansku vlast. Osmanska osvajanja na Balkanu primorala su → Ivana Crnojevića da se najkasnije do polovine 1482. pokori sultanu Bajazitu i prihvati vazalni položaj, obavezavši se da će mu plaćati godišnji harač u visini od 700 dukata. Kao osmanski vazal Crnom Gorom je vladao i njegov sin → Đurađ (Đurđe) Crnojević, koji je na ime harača Osmanlijama plaćao 1.000 dukata. Saznavši za njegove planove da se uključi u ustanak protiv Osmanlija u Albaniji, sultan Bajazit primorao je Đurađa da napusti Crnu Goru i doveo na vlast njegovog mlađeg brata → Stefana Crnojevića. Odrekao se prijestola u korist sina Selima.