Petrović Njegoš, Mirko (Cetinje, 1879 – Beč, 1918), crnogorski princ, sin kralja → Nikole I Petrovića Njegoša. Imao je titulu „Veliki vojvoda Grahovski i Zetski”. Bio je česta tema inostrane štampe, koja je punila svoje stupce skandalima iz njegovog privatnog života. Vjenčao se sa Natalijom Konstantinović (→ Petrović Njegoš, Natalija Mirkova) 1902, koja je bila u rodbinskim vezama sa srpskom dinastijom Obrenović. U braku su imali petoro djece. Prvo dvoje djece, Stevan (1903–1908) i Stanislav (1905–1907), umrli su u naletu epidemije, dok su kasnije rođeni → Mihailo Mirkov Petrović Njegoš, → Pavle Mirkov Petrović Njegoš i → Emanuel Mirkov Petrović Njegoš živjeli sa majkom u inostranstvu (poslije 1912). Princ Mirko je često dolazio u sukob sa ocem, čiji autoritet nije trpio. Povremeno je bio član delegacije prilikom očeviih inostranih posjeta. Nezvanično se angažovao u političkom životu tokom parlamentarnih izbora, pomažući predizborne aktivnosti stranke koja je naklonjena Dvoru. Poslije kapitulacije Crne Gore u Prvom svjetskom ratu (1916), odbio je da ide sa svojim roditeljima u emigraciju. Odmah po ulasku austrougarske vojske bio je interniran u Podgoricu, u rezidenciju na Kruševcu (→ Dvorac na Kruševcu). Pošto je obolio od tuberkuloze, prebačen je u Beč radi liječenja, gdje je umro i sahranjen.