Crnojević, Skenderbeg (Staniša) (druga polovina XV vijeka – oko 1530), crnogorski sandžakbeg, najmlađi sin → Ivana Crnojevića. U nastojanju da dokaže lojalnost Osmanskom carstvu, Ivan Crnojević je 1485. svog najmlađeg sina Stanišu poslao na sultanov dvor. Po dolasku u Carigrad primio je islam i uzeo ime Skenderbeg, kao znak sjećanja na očevog ujaka, albanskog velikaša → Đerđa Kastriota Skenderbega. Nakon što je po odluci sultana od Crne Gore obrazovan poseban sandžak, za crnogorskog sandžakbega krajem 1513. imenovan je Skenderbeg Crnojević. Sjedište mu je bilo na → Žabljaku Crnojevića u kome je stolovao okružen saradnicima islamske i hrišćanske vjeroispovijesti. Njegovim postavljanjem na mjesto crnogorskog sandžakbega, osmanske vlasti nastojale su da ožive kod naroda uspomenu na dinastiju Crnojevića, i na taj način stabilizuju svoju vlast u Crnoj Gori i održe narod u pokornosti. Svjestan da očuvanje uspomene na dinastičku tradiciju ima važnu ulogu u procesu učvršćivanja osmanske vlasti u Crnoj Gori, koristio je pečat → Crnojevića sa dvoglavim orlom i potpisivao se kao ,,sandžak crnogorski i vsoj dioklitijanskoj zemlji gospodin“. No, umjesto da oživljavanje uspomena na dinastiju Crnojević iskoristi za učvršćivanje osmanske vlasti u Crnoj Gori, Skenderbeg je netaktičnim odnosom, raznim vrstama zloupotreba, bezobzirnim postupcima i nepravičnim poreskim nametima izazvao nezadovljstvo naroda, koje se 1519. pretvorilo u pobunu velikih razmjera. Iako je za uspostavljanje reda (1519–1520) bilo angažovano nekoliko sandžakbegova sa preko 10.000 vojnika, nakon smirivanja situacije u zemlji Skenderbeg je zaveo još stroži režim vlasti u Crnoj Gori. Skenderbeg Crnojević upravljao je Crnogorskim sandžakom sve do 1530, kada je najvjerovatnije umro. Nakon njegove smrti, sultan je ukinuo Crnogorski sandžak pripojivši ga Skadarskom sandžaku.