Kormofite, najsloženiji tip tjelesne organizacije biljaka, kod kojih je tijelo (kormus) jasno anatomsko-morfološki i funkcionalno diferencirano na vegetativne organe: korijen, stablo i list. U ranijim sistemima klasifikacije obuhvatale su sve kopnene biljke, uključujući → mahovine i izumrle grupe rinije i zosterofilofita, međutim, po savremenom poimanju pripadaju im isključivo traheofite, odnosno vaskularne biljke: prečice → Lycopodiaceae, rastavići → Equisetaceae, papratolike biljke, prave paprati → Dryopteridaceae i sjemenjače (golosjemenjače i skrivenosjemenjače). Iako se habitusom i nekim specifičnostima građe kormusi ovih grupa razlikuju, ipak dijele neke ključne zajedničke osobine. Prva je da pripadaju bespolnoj ili sporofit generaciji, koja dominira ciklusom razvića. Po opštem principu građe, kormus je korijenom pričvršćen za podlogu i zahvaljujući specijalizovanom apsorpcionom tkivu rizodermisu upija vodu i mineralne materije, koje se dalje provode do nadzemnih, zelenih i fotosintetski aktivnih djelova izdanka. Izuzimajući zonu rizodermisa, površina biljnog tijela je pokrivena pokoričnim tkivom. Upravo njegova pojava se smatra jednim od ključnih preduslova za opstanak biljaka u suvozemnoj sredini, jer im je omogućilo zaštitu od isušivanja, povređivanja, prodiranja mikroorganizama, kao i regulisanje razmjene gasova i transpiraciju. Unutrašnjost kormusa je dalje diferencirana na tkiva, specijalizovana za tačno određene uloge: parenhimatična koja su višefunkcionalna, fotosintetski aktivna, provodna ili sa ulogom magacioniranja; mehanička koja su potporna, pa tijelu daju čvrstinu i elastičnost; sekretorna služe za izlučivanje produkata metabolizma; provodna zadužena za transport vode i u njoj rastvorenih mineralnih materija od korijena do nadzemnih djelova biljke (ksilem), kao i produkata fotosinteze od mjesta stvaranja ka mjestu korišćenja ili magacioniranja (floem). Na kormusu se diferenciraju i sporonosne strukture, u kojima redukcionom diobom nastaju spore i time započinje polna faza ciklusa razvića. Evolutivni trend polne generacije kormofita se ogleda u redukciji veličine gametofita, uproštavanju njegove građe, gubitku samostalnosti.
Lit.: Budislav Tatić & Vilotije Blečić, Sistematika i filogenija viših biljaka, Beograd, Zavod za udžbenike i nastavna sredstva, 1984, str. 18–34. Michael Simpson, Plant Systematics, Amsterdam, Boston, Elsevier Academic Press, 2010, str. 55–180. Toni Nikolić, Sistematska botanika, Zagreb, Alfa, 2013, str. 160–181.
D. Stešević