Martinović, Ina, vajarka (Titograd, sada Podgorica, 19. III 1985). Završila je specijalističke i postdiplomske studije na → Fakultetu likovnih umjetnosti Univerziteta Crne Gore na Cetinju, odsjek Vajarstvo, u klasi prof. → Milivoja Miška Babovića (2015). Pored skulpture, radi slike (ženske likove) i crteže (aktove). U kontekstu figuracije i apstraktno-asocijativnih formalizacija koristi likovni vokabular snažnog ekspresionizma ili forme lirske suptilnosti. Posebnu cjelinu u njenom vajarskom djelu čine radovi posvećeni pismu, a koje objedinjava literarnom odrednicom Oblikovanje misli. Izražava se narativima koji imaju jasnu perceptivnu i metaforičko-simboličku određenost. U oblikovanju skulptura koristi i materijale pronađene na otpadu: metal, drvo, kamen. Ono što ih povezuje je prisustvo tragova vremena, trošnosti, raspadanja. Realizuje ih tehnikama klesanja, iskucavanja, rezanja, zavarivanja. Na slikama predstavlja ženske likove kao savršene, moderne ikone ili ekspresivno definisane portrete sa psihološko izdiferenciranim izrazima lica. Samostalno je izlagala u: Beranama (Polimski muzej, 2019); Beogradu (Umetnički paviljon „Cvijeta Zuzorić”, 2020); Podgorici (Galerija „Most”, 2020). Izlagala je i na grupnim izložbama u zemlji: Cetinju, Podgorici, i inostranstvu: Osaka (Japan), Nikozija (Kipar). Učesnica je više umjetničkih kolonija u zemlji i inostranstvu (Austrija). Dobitnica je nagrada za najboljeg studenta FLU, Cetinje (za 2014/15) i za uspjeh tokom studija od Prijestonice Cetinje.