Borovinić, Branislav, arhitekta (Cetinje, 31. III 1947 – Podgorica, 5. VI 2012). Diplomirao je na AF Univerziteta u Beogradu (1972). Magistrirao je na Koledžu umjetnosti (College of Art) u Edinburgu, Velika Britanija. Stekao je diplomu UNIDO (United Nations Industrial Development Organisation), za menadžera industrijskih investicionih projekata (1990). Radna angažovanja: „Lovćeninženjering” (1972–1980), tehnički rukovodilac; „Radnik”, Bijelo Polje (1980–1992); RZUP, Podgorica (1992); Ministarstvo unutrašnjih poslova, Podgorica (1992–1993); holding industrija „Radoje Dakić” (1995). Izvedeni projekti: Njegošev mauzolej na Lovćenu (1972–1974), direktor izgradnje; Vojni stan i Sportski centar, Cetinje – saradnja sa arh. → Vukotom Tupom Vukotićem; UP Cetinja, Podgorice i Mojkovca; paviljon gerijatrije Bolnice „Danilo I”, Cetinje (1987); stambeno-poslovni objekat „B1” (1987); kuće u nizu, Zabjelo, Titograd (1988); Blok VII, Titograd (1988); objekat patofiziologije, Medicinski zavod Titograd (1988); repetitor Lisac UKT (1988); kuće u nizu, Lamela 13 „Radoje Dakić”, Titograd (1989); vojne stambene zgrade, Titograd; projekat vodovoda Gornja Zeta (1995); pješački „Plavi most”, Bečići, Budva i dr. Ostali izvedeni projekti: Hotel „Babilon”, Bagdad, Irak (1975); vodeni tornjevi u Kuvajtu – saradnja sa „Kosovo projekt”. Bavio se i scenografijom i slikarstvom. U vezi sa tim, izdvaja se predstava Slavuj ili mehanička ptica CNP-a (1978). Dobitnik je Zlatne medalje rada od predsjednika SFRJ Josipa Broza Tita (1975) i priznanja Ekološkog udruženja Crne Gore za doprinos očuvanju i unapređenju životne sredine (2007).