Medaković, Dejan, srp. istoričar umjetnosti (Zagreb, 7. VI 1922 – Beograd, 1. XII 2008). Završio je studije istorije umjetnosti na FF u Beogradu (1949). Doktorirao je 1954. Od 1945. do 1954. radio je u Muzeju grada Beograda, Ministarstvu i Savetu za kulturu FNRJ, Saveznom institutu za zaštitu spomenika kulture i Istorijskom institutu SANU. Za asistenta na FF u Beogradu izabran je 1954, gdje stiče univerzitetska zvanja i djeluje kao profesor do 1983. Bavio se i književnim radom. Objavio je više putopisa, pripovjedaka i zbirki pjesama (Mostovi i Sve je čudo), koje su inspirisane nacionalnom tradicijom. Autor je više članaka, studija i knjiga o srpskoj umjetnosti novijeg doba. Bio je glavni urednik Zbornika Matice srpske za likovne umetnosti u Novom Sadu. Značajnija djela: Srpska umetnost u južnoj Ugarskoj (1951); Grafika srpskih štampanih knjiga XV–XVII veka (1958); Ljubomir Ivanović (1959); Beograd u prošlosti (1963); Uroš Predić (1964); Srpski slikari XVIII–XX veka (1968); Putevi srpskog baroka (1971); Tragom srpskog baroka (1976); Manastir Savina (1978); Hilandar (s D. Bogdanovićem i → Vojislavom J. Đurićem, 1978); Srpska umetnost u XVIII veku (1980); Srpska umetnost u XIX veku (1981); „Srpska umetnost u XIX veku”, u: Istorija srpskog naroda, V/II (1981); Istraživači srpskih starina (1985); Letopis Srba u Trstu (1987); Autobiografska proza – Erfemeris 1–5 i dr. Dobitnik je Prosvetine nagrade; Sedmojulske nagrade; Velikog krsta SR Njemačke; Oktobarske nagrade Beograda i Herderove nagrade. Bio je redovni član SANU od 1981. i njen predsjednik od 1999. do 2003.