Đurić, Vojislav J., srp. istoričar umjetnosti (Velika Pisanica, Hrvatska, 25. II 1925 – Beograd, 12. V 1996). Diplomirao je 1949, a doktorirao 1956. na FF u Beogradu; na specijalizaciji je bio u Parizu 1953–1954. Bio je redovni profesor na FF u Beogradu od 1967. Bio je urednik časopisa za srednjovjekovnu umjetnost Zograf i serije monografija Instituta za istoriju umetnosti u Beogradu. Najznačajniji naučni doprinos dao je u studijama o dubrovačkom slikarstvu i vizantijskoj umjetnosti. Radio je u Narodnom muzeju u Beogradu. Bavio se problemima arhitekture, vizantijskim i srpskim starinama na Svetoj Gori, odnosom književnosti i slikarstva; istorijskim kompozicijama; vladarskom ideologijom; kultom srpskih svetitelja i njihovom ikonografijom; vezama srpske sredine s drugim kulturnim središtima; ličnostima umjetnika. Pratio je savremenu jugoslovensku umjetnost i istovremeno se bavio arheološkim iskopavanjima, zaštitom i valorizacijom srednjovjekovnih spomenika kulture. Iz impozantnog opusa navodimo napoznatija djela: Minijature Hvalovog rukopisa (1957); Đorđe Krstić (1957); Vizantijske i italo-vizantijske starine u Dalmaciji (1960); Ikone iz Jugoslavije (1961); Dubrovačka slikarska škola (1963); Portreti na poveljama vizantijskih i srpskih vladara (1963); Resava (1963); Sopoćani (1963); Nastanak graditeljskog stila moravske škole (1965); Dubrovački graditelji u Srbiji srednjeg veka (1967); Zidno slikarstvo moravske škole (1968); Markov manastir (1972); Moravska škola i njeno doba (1972); Vizantijske freske u Jugoslaviji (1974) i dr. Bio je dugogodišnji predsjednik Hilandarskog odbora SANU. Bio je član SANU (1978) i Atinske akademije nauka (1977).